Lang geleden, in 2005, speelde Jodie Foster in een thriller genaamd Flightplan. De film ging over een moeder die met haar dochter in het vliegtuig stapt, maar haar dochter wordt vermist. Ze begint in paniek te raken over haar vermiste dochter en iedereen denkt dat ze gek is. Snel vooruit 14 jaar later en Sam Worthington speelt in een film genaamd Fractured, waar hij zijn gezin naar een ziekenhuis brengt, maar dan worden ze vermist en begint hij in paniek te raken terwijl iedereen denkt dat hij gek is.

Het grote verschil tussen beide films is dat in Flightplan het ging over een moeder die op zoek was naar een vermiste dochter, en binnen Fractured het gaat over een vader die op zoek is naar zijn vermiste vrouw en dochter.

De trailer van de film begint eenvoudig genoeg. Sam en zijn vrouw brengen hun dochter naar het ziekenhuis om haar te laten onderzoeken nadat ze gevallen is.

Ze tonen korte flashbacks van het incident.

De dokter stelt voor om de dochter mee te nemen voor een CAT-scan. Ze komen nooit meer terug.

Sam begint in paniek te raken en te vragen wat er aan de hand is en waar zijn familie is, maar iedereen speelt terughoudend en zegt dat ze nooit hebben gezien dat zijn vrouw of kind bij hem was, wat hem op een pad van manie bracht.

De film lijkt te werken op basis van twee concepten: het eerste is dat zijn vrouw en dochter eigenlijk al dood waren voordat hij in het ziekenhuis arriveerde, en dat hij een ernstige aanval van hallucinogeen trauma heeft waardoor hij niet kan loslaten. De tweede is dat er iets verdachts aan de hand is en dat zijn vrouw en dochter feitelijk gevangen worden gehouden door het ziekenhuispersoneel, vergelijkbaar met wat er in de film gebeurde. Storing waar de vrachtwagenchauffeurs vrouwen verhandelden die ze langs de weg hadden opgepikt.

Het commentaargedeelte voor de film is gevuld met theorieën en discussies over wat er werkelijk aan de hand is, en of de wending zo opvallend is als de trailer doet lijken, of dat het tegenovergestelde waar is en dat er
Er is een latente samenzwering gaande om vrouwen en kinderen in het ziekenhuis te ontvoeren.

Ik moet toegeven dat ik geïntrigeerd raakte door de trailer. Het zit goed in elkaar en het doet je zeker denken dat het personage mogelijk gek is geworden, maar dan sturen ze je terug de andere kant op en vullen je hoofd met ideeën dat het allemaal één grote mensenhandel-samenzwering is.

Ik weet het niet helemaal zeker, en ik veronderstel dat daar de interesse in de film lag, verscholen onder de twijfelende vragen.

Natuurlijk moet ik je er heel duidelijk aan herinneren dat dit een Netflix-film is. En we kennen allemaal de regel over Netflix… toch?