Omno, een puzzel-avonturenspel, laat zien dat de onafhankelijke scene vol is met ontwikkelaars met hart, passie en bereidheid om te verkennen. Omno is het geesteskind van één man, Jonas Manke, die het project vijf jaar geleden als een zijproject begon en er sindsdien alleen aan werkt. Het is niet nodig om persberichten te lezen of door de Steam-catalogus te bladeren; download het spel en begin met spelen. Tot nu toe is er geen betere game geweest om dit uit te proberen.
Omno's verkennings-, observatie- en leerthema's zijn zo alomtegenwoordig dat het spel bijna op maat lijkt te zijn voor hen. Wanneer het spel begint, neem je de controle over een personage in een vreemd land.
Terwijl je leert over de dieren in het gebied, groeit en breidt je dagboek uit, waardoor je een beter begrip krijgt van het grotere geheel. De game is afhankelijk van interacties om gameplay te communiceren. Doelen in plaats van woorden of spraak buiten het dagboek te gebruiken. Ik heb veel tijd besteed aan het lezen van de journaalposten en het analyseren van de tussenfilmpjes voor elke actie en reactie.
Ondanks mijn gebrek aan voorbereiding had ik een emotionele ervaring die de rest van de dag duurde. Het grootste deel van de actie van het spel vindt plaats terwijl je door de uitgestrekte wereld reist en puzzels oplost om toegang te krijgen tot nieuwe gebieden. De puzzels en platformacties van de kaart kunnen in het begin lastig zijn, maar fantastisch; je leert de omgeving te lezen en je vaardigheden te gebruiken. Als je door het spel vordert, ontgrendel je nieuwe vaardigheden, zoals directe teleportatie en een grappige vaardigheid om je staf als surfplank te gebruiken en over het terrein te zweven.
Omdat het spel zo kort is, zijn er niet veel nieuwe vaardigheden om onder de knie te krijgen. De hele Omno-ervaring kostte me ongeveer drie uur van begin tot eind, maar de tijd varieert van speler tot speler. Het probleem was dat de gameplay en raadsels niet veel verschilden naarmate het spel vorderde, aangezien de doelen in wezen identiek waren. Je zult de lus sneller en sneller lopen door te oefenen, waardoor het gemakkelijker wordt om je voortgang bij te houden. Hoewel Omno maar een paar minuten duurde, werd de manier waarop het zich ontvouwde behoorlijk repetitief.
Deathloop: de eerlijke recensie
Het lijkt veel op de kerngameplay van Banjo & Kazooie, omdat je kaarten verkent, items verzamelt en die items op het platform gebruikt terwijl je nieuwe vaardigheden leert. Het enige verschil is dat er niet zoveel verzamelobjecten te vinden zijn in dit spel. Omno daarentegen komt tot leven wanneer Jonas Manke zijn artistieke stempel drukt. Het is alsof alles wat je verzamelt of soorten die je in het dagboek noteert, betekenis en gewicht heeft. In het verleden, toen ik een spel speelde dat door één persoon was ontwikkeld, voelde het als een fout.
Omno voelt zich echter zo goed gemaakt dat ik stomverbaasd was toen de credits rolden en maar één ontwikkelaar zag. De game-esthetiek is eenvoudig maar opvallend, en het is een plezier om te spelen. Die ene man was in staat om in zijn eentje zo'n ontroerend spel te maken als een zijproject, verbaasde me. Het ontdekken van nieuwe plaatsen en wezens, evenals overblijfselen uit het verleden, is een bevredigende ervaring.
De gameplay van Omno is vloeiend en helder, en de geleidelijke veranderingen in de gameplay zijn leuk om uit de eerste hand te ervaren. Zelfs in een korte titel als deze, zullen de aard van de puzzels en de doelstellingen die je moet bereiken om het spel te 'verslaan' nooit echt vooruitgaan of significant veranderen. Omno daarentegen heeft een ziel en een talent voor het creëren van een omgeving waarin het aangenaam is om te zijn.
Laat een reactie achter