Openbaarmaking in de mediajournalistiek is de afgelopen jaren een groot onderwerp geweest dankzij consumentenbewegingen aan de basis, zoals #GamerGate. Een deel van die discussie betreft native advertenties, die voor de meeste sites een steeds groter deel van het contentaanbod zijn gaan uitmaken. Voor de New York Times wordt het zelfs hun voornaamste zakelijke praktijk.

Volgens de Wall Street Journal ze hebben onlangs gemeld dat Mark Thompson, CEO van de New York Times, heeft onthuld dat hun advertentieblok (dat meestal bestaat uit externe freelanceschrijvers die samenwerken met topmerken om redactionele inhoud te produceren die op nieuws lijkt maar eigenlijk een advertentie is) op schema zal liggen tegen het einde van het jaar een omzet van $60 miljoen bereiken.

Er is absoluut niets mis met native ads… zolang ze maar als zodanig worden bekendgemaakt. Gawker was een belangrijk doelwit van #GamerGate vanwege veel van hun geheime of slecht bekendgemaakte affiliate-links en native ads, waarvan er vele op een manier werden gebruikt die zo misleidend was dat je niet echt kon zien dat het advertenties waren.

Op dit moment kun je de native ads op de voorpagina van de New York Times niet gemakkelijk herkennen, maar als je op de inhoud klikt, moeten ze duidelijk en duidelijk als zodanig worden gelabeld, volgens de richtlijnen van de New York Times. Federale Handelscommissie.

De New York Times is consequent geweest in het gescheiden houden van de betaalde inhoud van de andere nieuwsartikelen, door deze duidelijk te labelen onder een apart subdomein genaamd Paidpost.nytimes.com. Een voorbeeld is een gesponsord bericht voor een Google-product, gemaakt in samenwerking met T Brand Studio. Er staat een duidelijk gedefinieerd label op de pagina, samen met de kop 'Betaalde berichten'.

Vorig jaar haalden ze zelfs de krantenkoppen Native Advertising Institute keken in 2015 naar hun native advertentiemodel na een stuk met de titel 'Women Inmates Separate But Not Equal' voor Netflix's Oranje is het nieuwe zwart ging in 2014 bijna viraal.

Linda Zebian, directeur bedrijfscommunicatie van de New York Times, zette in context hoe succesvol de native advertentie voor het bedrijf was en legde aan Native Advertising Institute uit...

“Het is lastig vast te stellen hoeveel artikelen er in die periode zijn gepubliceerd, maar gemiddeld publiceren we ongeveer 200 artikelen per dag.

 

“De onderzoeksperiode duurde ongeveer 341 dagen, wat ons op ruim 68,000 artikelen zou brengen (dat omvat niet noodzakelijkerwijs afbeeldingen, diavoorstellingen en video’s). Dus als 'Women Inmates' in de top 1,000 van meest verhandelde artikelen stond tijdens de onderzoeksperiode, kunnen we losjes suggereren dat de Netflix Paid Post in de top 1.47% van de artikelen stond die in die periode zijn gepubliceerd.'

Volgens de CEO van de New York Times staat Mark Thompson op het punt oorlog te voeren tegen bedrijven die advertenties blokkeren, omdat – verrassend genoeg – gebruikers absoluut een hekel hadden aan advertenties. Thompson wil zijn taart en eet die ook op. Hij legt uit dat adblockers “oneerlijk en bedrieglijk” zijn, ook al hebben gebruikers het volste recht om ervoor te kiezen zich niet bezig te houden met inhoud waar ze niet aan willen deelnemen.

Toch gelooft Thompson dat de native advertentieroute een kans is om dingen te veranderen en bezoekers op een andere manier te betrekken, door te stellen...

“We gaan van een wereld waarin reclame kan werken op basis van geboeide aandacht naar een wereld waarin reclame de aandacht moet trekken,”

In een interessant stuk over Linkedin Pulse door Katie Carroll citeert ze Hollywood-acteur Will Smith die botweg tot een openbaring kwam die sommige filmstudio's nog steeds niet hebben ontdekt, door te zeggen...

'In de jaren '80 en '90 bracht je een trailer uit met alle explosies, en het duurde tot woensdag voordat mensen zich realiseerden dat je film waardeloos was.' [In de sociale wereld van vandaag] 'Je zult meteen weten of uw product voldoet aan zijn beloften.”

 

“[…] “Het is een nieuw idee dat we goede films moeten maken, […] “Als mensen het niet willen, kun je het niet verkopen.”

Ik weet zeker dat sommigen van jullie onmiddellijke flitsen hebben van de nieuwe herstart van 2016 van de Ghostbusters film van Sony Pictures en Paul Feig. De film is vrijwel overal verkrijgbaar en ze hebben hem in de hoofden van iedereen gehamerd, vooral van mensen die actief hebben besloten dat ze de film gewoon niet willen zien.

En over Ghostbusters en de New York Times... hoewel native adverteren misschien wel werkt voor de outlet, is het niet zo goed gegaan om lezers te dwingen iets leuk te vinden wat ze niet leuk willen vinden. Ze hebben onlangs een stuk uitgebracht met de titel "Who's Afraid Of Female Ghostbusters?" op Juni 21st, 2016, gericht op zowel sciencefictionfans als nerds, maar ook op de grote, slechte, kwaadaardige Hitlers van het internet. Blijkbaar wordt de nerdcultuur beschaamd Ghostbusters is de nieuwe native advertentie? Nou, het werkt niet.

Katie Carroll van het Linked in-artikel maakt kort en bondig duidelijk welke route marketeers moeten volgen als het erom gaat hun producten op de markt te brengen, door te schrijven...

“De les voor marketeers is duidelijk: als je niet naar je publiek luistert, zullen je promoties aan dovemansoren gericht zijn.”

Misschien moet degene die verantwoordelijk is voor het organiseren van de native ads in de New York Times – die ironisch genoeg door de meeste bezoekers geliefd lijken te zijn – de volledige controle krijgen over de rest van de redactionele inhoud, zodat die zich misschien concentreert op de dingen die mensen wel willen. zodat ze het kunnen verkopen.

(Hoofdafbeelding met dank aan Netflix)