Ninja Theory's Hellblade: Senua's Sacrifice op pc en PlayStation 4 is uitgebracht, maar veel gamers die de game hebben uitgespeeld, blijven met veel vragen zitten over het concept van de game en het verhaal over Senua en haar opoffering. Dit artikel zal proberen daar een verklaring voor te bieden Hellblade: Senua's Sacrifice's einde.

Het spel begint met Senua, een Keltische krijger van de Pict-clan, die terugkeert naar haar huis nadat ze is weggelopen. Ze was oorspronkelijk haar huis ontvlucht omdat haar vader, de druïde van de clan, haar had gemarteld als een manier om de 'duisternis' in haar te bestrijden. In werkelijkheid begreep haar vader, Zynbel, niet dat Senua en haar moeder, Galena, kenmerken van een psychische aandoening hadden, die van moeder op dochter werden doorgegeven. Zynbel dacht dat hij ze van de ziekte kon verlossen door ze in gaten op te sluiten of de ‘duisternis’ eruit te slaan, maar het mocht allemaal niet baten.

In zijn honger naar oplossing had Zynbel Senua's moeder vermoord nadat hij haar niet van de 'duisternis' kon verlossen door haar op de brandstapel te verbranden. Het trauma van de dood van haar moeder zorgde ervoor dat Senua een black-out kreeg, maar het kwam langzaam terug nadat Senua opnieuw een levensveranderende traumatische gebeurtenis had meegemaakt door haar minnaar, Dillion, door de overvallers van de Noormannen als een Bloedarend-offer te zien ophangen.

Het offer omvatte onder meer dat zijn lichaam werd opengespreid en dat delen van hem in stukken werden gehakt terwijl hij voor iedereen zichtbaar werd opgehangen.

Als ze getuige is van deze gebeurtenis, brullen de stemmen die Senua haar hele kindertijd en jongvolwassen leven had gehoord feller dan ooit terug, waardoor ze in een staat van wanhoop en waanvoorstellingen terechtkwam. Binnen haar eigen wereld creëert Senua een zoektocht... om de ziel van haar minnaar, Dillion, te redden en zijn ziel te behoeden voor de verdoemenis door Hela. Ze begint aan een zoektocht om de ziel van Dillion terug te vinden... dus neemt ze het afgehakte hoofd van een voormalige geliefde en volgt met tegenzin de aanwijzingen op van de onstuimige stemmen in haar hoofd.

Senua komt een andere Kelt tegen op haar pad, Druth, een gevangengenomen slaaf van de Noormannen die getuige was geweest van vreselijke misdaden terwijl ze in hun bezit waren, en eveneens vreselijke misdaden pleegde om in hun bezit te blijven. Zo'n leven was beter dan de dood, dacht Druth.

Onderweg vertelt Druth Senua verhalen over de Noorse mythologie om haar geest bezig te houden en niet overweldigd te raken door de stemmen die schreeuwen, fluisteren en haar woedend treiteren over haar hoofd.

Druth geeft Senua ook twee verschillende missies die haar uiteindelijk op haar pad zetten: het vermoorden van Surt en Valravn, twee wrede clanleiders van de Noormannen. Pas na het voltooien van de taak krijgt Senua toegang tot Helheim, waar ze denkt dat ze Dillion nog een keer zal ontmoeten.

Senua begint aan de zoektocht en vervult uiteindelijk de taken van Druth, die zich aan het einde van de reis uit haar geestesoog terugtrekt en haar in de onbetrouwbare handen van de stem van de Schaduw achterlaat.

The Shadow is een weergave van haar vader Zynbel. Hij leidt Senua voorbij Helheim, terwijl concurrerende stemmen Senua op het verkeerde been zetten, Senua angst inboezemen, Senua beschimpen en haar tot ineenkrimpende angst dwingen.

Te midden van de chaos in haar hoofd helpt het hoofd van Dillion haar stabiel te houden. Ze volgt zijn stem terwijl ze de herinneringen herbeleeft aan hoe ze hem ontmoette door hem zijn zwaardvaardigheden in de weilanden te zien oefenen. Senua ging als kind niet veel uit vanwege haar psychose, een aandoening die volgens haar vader een vloek was. Toch slaagden Dillion en Senua er uiteindelijk in om met elkaar overweg te kunnen, en uiteindelijk werden ze verliefd. Hij overtuigde haar om door te gaan met de opleiding om krijger te worden, en overtuigde haar ervan geen zelfmoord te plegen nadat een plaag het dorp had getroffen en haar vader en de andere clanleden geloofden dat haar psychose een vloek was die de pest op hen bracht.

Het schuldgevoel dat Senua's vader op haar schouders had gelegd, als de last van een juk, was te zwaar voor haar om te dragen, wat er de oorzaak van was dat ze überhaupt het dorp ontvluchtte. Ze dacht dat ze van de duisternis af kon komen en Dillion een onheilig lot kon besparen door hem en haar familie achter te laten – door weg te rennen.

Niettemin kon Senua zelfs in de wildernis niet aan de stemmen ontsnappen, en evenmin aan de duisternis.

Dillion bleef haar echter – zowel vóór zijn dood als daarna – vertrouwen schenken door haar te vertellen dat de stemmen en haar visioenen geen vloek waren, maar een zegen. Hij moedigde Senua aan om deze eigenschappen als een geschenk te gebruiken om haar te helpen haar reis te voltooien. Deze inspiratie hielp Senua op zijn pad om de beproevingen van Odin te voltooien, een legendarisch zwaard te repareren dat de duisternis kon verslaan en uiteindelijk naar het hol van het Beest te reizen.

Senua haalt het zwaard uit de boom van wee, reist diep de berg in, doodt het Beest en roept uiteindelijk de kracht op om de Schaduw, haar vader, onder ogen te zien na de dood van haar moeder. Senua realiseert zich dat haar vader geen idee had hoe hij met haar psychose moest omgaan en daarom dacht hij dat marteling en dood de enige oplossing was.

Uiteindelijk slaagt Senua erin de duisternis te verslaan door te beseffen dat Dillion dood is en dat er geen ziel is om te herstellen. Ze overwint haar angst voor de duisternis en de duisternis vervaagt, samen met enkele van de stemmen die daarmee gepaard gingen. Senua's waanvoorstellingen vervagen en ze staat bovenop een klif in de overblijfselen van structurele wrakstukken die de Noormannen hebben achtergelaten. Ze accepteert eindelijk het lot van Dillion en laat zijn hoofd in het water vallen voordat ze wegloopt... hem, de duisternis en de stemmen achter zich latend.

TL; DR: Senua en haar moeder lijden aan psychotische wanen en schizofrenie. Senua's vader probeert dit te verhelpen door hen te martelen, of, in het geval van Senua's moeder, haar op de brandstapel te verbranden. Haar vader geeft haar de schuld van een plaag die door de clan raast en velen van hen doodt, waaronder de vader van haar minnaar. Senua's vader beweert dat ze vervloekt is, dus vlucht ze uiteindelijk haar dorp. Bij haar terugkeer vindt ze haar minnaar het slachtoffer van een Noormannenoffer, en ze bezwijkt voor haar ergste psychose tot nu toe, en neemt haar mee op een donkere en nachtmerrieachtige reis naar Helheim om de ziel van haar minnaar te vinden.

Aan het einde van de reis komt ze weer bij zinnen en realiseert ze zich dat haar minnaar echt dood is, en accepteert ze plechtig zijn lot en het lot van haar clan. Senua slaagt erin een bepaald aspect van haar psychose te overwinnen en een aantal stemmen en trauma's achter te laten die haar haar hele leven lang zijn bijgebleven.