[Disclosure: Er is een recensie-exemplaar verstrekt voor de inhoud van dit artikel]
Steden: Skylines is een opwindend vooruitzicht voor consolebezitters, omdat het de belofte in zich draagt van een diepgaande en langdurige simulatie van het bouwen van steden, wat zeldzaam is op consoles. In tegenstelling tot de abstracte en buitenaardse bouwstijl van de laatste tijd Aven Colony, Steden is een spel dat zich sterk richt op het plannen van je stad op microniveau, inclusief alles van elektriciteitsleidingen, riolering en schoon water tot openbaar vervoer en andere diensten. De omvang en ambitie van Steden Er zijn echter kosten aan verbonden, aangezien de consoleversie een aantal downgrades kent in vergelijking met de ietwat verouderde pc-versie.
Schokkend was ik verrast toen ik dat ontdekte Steden kenmerkt niet alleen een volledig gebrek aan campagnemodus, maar ook een gebrek aan enige vorm van structuur. Er is een functionele tutorial opgenomen in de eerste dertig minuten van elke nieuwe game, maar er zijn geen speciale tutorialmissies en spelers zijn gewoon vrij om elke kaart te kiezen die ze leuk vinden. De meest succesvolle steden worden gebouwd volgens eenvoudige en efficiënte patronen, maar dat wordt al snel saai en het leukste vond ik toen ik meer visionaire steden creëerde. Misschien wilt u bijvoorbeeld uw geboortestad nabootsen, inclusief al zijn onvolkomenheden, of een beroemde stad waar u van houdt, zoals Parijs of Londen. De flexibiliteit en ruimte voor experimenten is enorm, maar ik had graag een aantal kant-en-klare scenario's gezien waarin spelers steden redden van aardbevingen, monsters of slecht financieel beheer.
Komen in StedenIk vroeg me af hoe de ontwikkelaars zo'n complex spel op een gamepad zouden kunnen plaatsen, maar gelukkig hoefde ik me geen zorgen te maken, omdat het spel een behoorlijk meesterlijke demonstratie biedt van hoe de klus moet worden geklaard. De sticks worden gebruikt om over de kaart te pannen en dingen op het scherm te selecteren, terwijl de triggers worden gebruikt om een enorme mate van flexibiliteit in het zoombereik te bieden. De D-Pad en de X-knop selecteren items uit wat je losjes een constructiemenu zou kunnen noemen dat aan de onderkant van het scherm ligt en wordt genavigeerd met de bumpers. De andere gezichtsknoppen kunnen worden gebruikt om sloop mogelijk te maken, een actie te annuleren en een overlay te openen die demonstreert, vervuiling, misdaad, opleidingsniveau en meer, plus een heleboel meer gedetailleerde algemene managementopties. Het beheer van belastingen en budgetten voor diensten gebeurt diep in deze menu's, maar als je het een paar keer hebt gedaan, is het een fluitje van een cent om te komen waar je wilt zijn.
Nu de bedieningselementen zo concreet zijn, Steden voelt bij uitstek speelbaar aan, maar het kostte me nog steeds een aantal herhalingen op de eerste kaart voordat ik het gevoel had dat ik op de goede weg was begonnen. Ik denk dat dit vooral te maken heeft met de onzin-tutorial en het feit dat geavanceerde functies en nuances van het spel nooit worden uitgelegd. Het grootste probleem dat ik moest overwinnen was de wens om vanaf het begin zo efficiënt mogelijk te bouwen door mijn zones in nette, efficiënte en krappe ruimtes te proppen. Deze aanpak bleek effectief toen ik eenmaal bedreven was in de manier waarop het spel werkte, maar aanvankelijk was het een recept voor een ramp omdat ik eenvoudigweg niet in staat was te reageren op de te hoge uitgaven die ik in het begin had gecreëerd. In plaats daarvan vond ik succes in de eerste paar games van Steden kon het beste worden gevonden door mijn zones te spreiden, relatief dicht bij de waterbron te bouwen en niet noodzakelijkerwijs met iets te complex te beginnen.
grafisch, Steden is het soort game dat mooi kan zijn als je de camera goed instelt en de zon opvangt achter enkele van je meest indrukwekkende gebouwen, maar buiten deze beperkte mogelijkheden ziet de game er op de console net goed genoeg uit, ondanks dat de hardware duidelijk dichtbij is geduwd tot op de limiet. Hoewel elke stad nog klein is, zul je merken dat er lichten, gebouwen, bomen en andere details verschijnen terwijl je in- en uitzoomt, maar de prestaties zijn stabiel. Maar later, wanneer de stad zich over elk van de kaarten uitbreidt, begint de framesnelheid eronder te lijden als je snelle bewegingen maakt. Ik speelde op een PS4 Pro en een Xbox One S, en ik merkte dat de PS4 Pro-versie iets beter was, maar aan de andere kant is de Xbox-versie ook verbeterd sinds ik hem voor het eerst speelde bij de lancering.
Het geluid en de muziek in Cities is helaas niet om over naar huis te schrijven. De muziek is bijzonder slecht, en belandt ergens tussen liftmuziek en... Wat is er erger dan liftmuziek. De geluidseffecten zijn oké, maar ze zijn meestal locatiegebonden, en er is een vreemde functie: als je inzoomt op een woning en kinderen hoort spelen en vervolgens naar een energiecentrale draait, brengt de game het geluid van de oorspronkelijke locatie mee. . Het is zo afleidend dat ik merkte dat ik, om eerlijk te zijn, gewoon het geluid wilde uitschakelen.
Per saldo Steden is relatief complex als je kijkt naar de vele functies die het bevat, dus ik denk niet dat het een spel is dat iedereen zal aanspreken, maar het biedt wel vrijwel onbeperkte mogelijkheden voor experimenten en blijvende uitdagingen. Steden is een essentiële aankoop voor elke stadsbouwfan die geen pc heeft en verlangt naar een spel met meer diepgang dan bijvoorbeeld Tropico 5, of aan wie Aven Colony en soortgelijke games zijn niet aantrekkelijk. Als je op zoek bent naar een hoog octaangehalte en veel actie, zul je hier vrijwel zeker niet in willen duiken, en omdat de meningen zo breed verdeeld zijn, raad ik de gemiddelde gamer aan om:
