[openbaring: Er is een recensiecode verstrekt voor de inhoud van dit artikel]
De grootste uitdaging bij deze recensie is om precies te bepalen hoeveel openingsparagrafen ik moet wijden aan het praten over Bullfrogs epos uit 1997, Dungeon Keeper. Ik heb er één gekozen, omdat deze recensie niet over gaat Dungeon Keeper. Het gaat over Dungeons 3, maar wat we hier hebben is een spel dat zo'n flagrant eerbetoon is aan de legendarische klassieker van Peter Molyneux dat de overeenkomsten tussen de twee moeten worden aangepakt. Als veertienjarige met toegang tot mijn allereerste pc was ik een enorme Kerkerwachter feen, dus wanneer een spel leuk is Dungeons 3 naar buiten komt, benader ik het met zowel voorzichtigheid als opwinding.
duidelijk Dungeons 3 is het derde spel in een serie waar de meeste mensen nog nooit van zullen hebben gehoord (waaronder ikzelf), dus in het licht van deze recensie heb ik een beetje onderzoek gedaan. Het lijkt het origineel Dungeons was bedoeld als een vrij rechte replica van het origineel Dungeon Keeper, waarbij de tweede game een paar nieuwe functies introduceert, zoals een real-time strategie-element dat de krachten van de keeper tegen zijn of haar vijanden in een bovenwereldomgeving plaatst. Dungeons 3 is een verfijning van zowel de underground- als de bovenwereldaspecten van het spel die voor mij best goed aanvoelt, zij het met een paar (grotendeels vergeeflijke) ruwe randen.
De game bevat vier tutorialmissies (die gemakkelijk in één hadden kunnen worden samengevat), een langdurige campagne die zowel solo als coöperatief spel biedt gedurende twintig missies en, dankzij enkele elementen van procedurele generatie en een ontgrendelbare ‘nachtmerrie’-moeilijkheidsgraad, is er potentieel voor herspeelbaarheid. Het is vermeldenswaard dat ik de PS4-versie aan het reviewen ben op een PS4 Pro, maar de pc-release is al een tijdje uit en heeft geen last van enkele van de besturingsproblemen die ik hier zal noemen (ervan uitgaande dat je een muis en toetsenbord en geen bedieningspaneel.)
Ik kan nu net zo goed vermelden dat de PS4-versie een aanzienlijke daling van de framesnelheid kent en dat elke sessie die ik heb gespeeld is geëindigd met een crash op het PS4-dashboard. Ik bedoel echt iedereen, want ik heb het spel nooit vrijwillig verlaten. Gelukkig minimaliseren reguliere autosaves de impact en ik kan me voorstellen dat een patch dit zal oplossen, maar het is niettemin frustrerend omdat laadtijden ook een klein probleem zijn op de console, die een paar minuten per niveau wegen.
Eenmaal in een game had ik het gevoel dat ik gewoon een bijgewerkte versie speelde van de game waar ik zo dol op was, zij het met enkele heel subtiele veranderingen. Spelers gebruiken een leger van magische handlangers om hun ondergrondse laag uit te graven en kamers te plannen om hun groeiende leger te huisvesten en binnendringende weldoeners in de val te lokken, te vertragen en uiteindelijk te doden. De interface op de console is redelijk logisch, maar niet snel, dus worden er een aantal knopcombinaties gebruikt om algemene acties, zoals het 'oppakken' van al je wezens, af te korten, zodat ze snel kunnen worden ingezet om indringers het hoofd te bieden. Kamers, vallen en andere bouwbare functies zijn verstandig georganiseerd en beginnen als een kopie van Dungeon Keeper (holen en broederijen) Dungeons 3 begint zijn uniekheid te tonen naarmate je verder in de campagne komt.
Eén kenmerk dat Dungeon Keeper waar nooit aan is gesleuteld, is die van een bovenwereld waar spelers kunnen corrumperen en veroveren, en het is een kenmerk dat Dungeons 3 ten volle profiteert. Het bovenwereldaspect van elk niveau loopt parallel aan het kerngedeelte van het kerkerbeheer en spelers kunnen naar believen tussen de weergaven schakelen. Wanneer de keeper zijn wezens op de uitgang van de kerker laat vallen, verschijnen ze in de bovenwereld, klaar om te worden bestuurd in RTS-stijl, wat een mooi onderscheid is met de indirecte controle die je hebt als je ondergronds bent. Doelstellingen zijn meestal variaties hierop en corrumperen dat of vernietigen iets anders, maar er is genoeg verhaalvernis dat ik me niet benadeeld voelde en in feite introduceerden sommige missies variatie die zelfs in een RTS van het hoogste niveau zou ontbreken .
De balans tussen mijnbouw, het uitbreiden en versterken van je basis, het onderzoeken van nieuwe spreuken en vallen en het vervolgens opzetten van een fatsoenlijke verdediging, terwijl je tegelijkertijd uitbreidt in de bovenwereld, voelt voor mij precies goed. Om bijvoorbeeld de meeste belangrijke kenmerken van het spel te onderzoeken, heb je een hulpbron nodig met de naam Evil, die alleen kan worden geoogst door punten in de bovenwereld te corrumperen. Om die punten te veroveren is op zijn minst een redelijke kracht nodig om bovengronds te kunnen sturen, dus er is nooit echt een optie om simpelweg neer te hurken en een gemakkelijk leven te leiden. Welke plannen je ook hebt, in de loop van elke missie zal een constante stroom helden je kerker binnenvallen, dus nogmaals, je kunt niet zomaar je hele leger naar de bovenwereld sturen zonder er eerst voor te zorgen dat je over voldoende defensieve plannen beschikt.
Terwijl Dungeons 3 heeft een aantal technische ruwe kantjes wat betreft de uitvoering (tenminste op PS4), de kerngameplay is goed, zwarthartig plezier. Het heeft een script, plot en verteller die de algehele ervaring en de graphics verbeteren, hoewel ze last hebben van enige vertraging, er zowel boven als onder de grond erg goed uitzien en de juiste balans tussen plezier en kwaadwilligheid vastleggen. Ik kon geen andere speler vinden om de coöperatieve modus te testen, maar zelfs zonder de coöperatieve modus vond ik het erg leuk om te spelen Dungeons 3 en ik ben al van plan om het opnieuw uit te werken op de moeilijkste moeilijkheidsgraad. Dungeons 3 is de opvolger van Dungeon Keeper waar ik op heb gewacht, dus ik heb geen bedenkingen bij het voorstellen van:
