[Disclosure: Een overzicht code was voorzien voor de inhoud van dit artikel]

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kan me niet veel herinneren van 1999. Destijds kwam ik net van school en werkte ik betaald bij de favoriete hamburgertent van het land, maar ik was natuurlijk al een fervent gamer. Eén ding dat ik me kan herinneren is de eerste release van Verschoppeling, een zogenaamd revolutionaire pc-game met complexe, volledig ingesproken dialogen, een rijke en mysterieuze wereld om te verkennen en uitdagende, actiegerichte gameplay.

Toen ik eindelijk speelde Verschoppeling misschien een jaar of twee later vond ik het enigszins ontbrekend. Het zag er nog steeds redelijk goed uit, met een unieke benadering van grafische weergave die sterk afhankelijk was van CPU en RAM (in plaats van de vrij eenvoudige 3D grafische kaarten van die tijd) en resulteerde in een lange trekafstand en een aantal leuke effecten voor water en dergelijke. . Helaas ontdekte ik dat de onhandige besturing, het lukrake schieten en de verder tamelijk saaie gameplay op dat moment niet mijn ding waren.

Tegenwoordig ben ik echter (althans) iets geduldiger dan toen, dus toen ik dat hoorde Outcast - tweede contact onderweg was, was ik enorm benieuwd of dit eens zo geliefde spel nog steeds in de smaak valt bij mensen als Mass Effect en vergelijkbaar. Allereerst een samenvatting. Verschoppeling is een spel over een man genaamd Cutter Slade; een aangespoelde (maar ruig knappe) militaire veteraan die om de een of andere reden op de bodem van een fles belandt. Gelukkig is hij precies het soort man dat uitblinkt in het begeleiden van wetenschappers door poorten naar parallelle universums, en dat is precies wat de openingsscène ons vertelt dat van hem wordt verlangd.

Natuurlijk gaat het al snel mis. Slade wordt wakker op de planeet Adelpha in een primitieve hut omringd door vreemde, buitenaardse wezens. Nu zijn bemanning vermist is en zijn uitrusting verspreid is, overlegt hij met de lokale bevolking (die gelooft dat hij hun redder is) voor informatie over hoe verder te gaan en raakt hij al snel verwikkeld in het oplossen van alle problemen. Verschoppeling biedt een redelijk open wereld (zelfs naar moderne maatstaven), zij het opgesplitst in verschillende afzonderlijke zones, en hoe meer ik speelde, hoe meer ik begon te begrijpen hoeveel openbaring het moet zijn geweest bij de eerste release.

Adelpha is ook geremasterd tot een uitzonderlijk hoge visuele standaard. Zelfs in zijn oorspronkelijke vorm is dit een zeer opvallende wereld. Het is moeilijk te beschrijven wat het zo uniek maakt, maar van de dominante soort mensachtige wezens die bekend staan ​​als de Talan, tot de tweevoetige Twon-Ha wezens waar je rond kunt rijden, alles in Verschoppeling is interessant en de moeite waard om ontdekt te worden. Elk gebied heeft weelderige, uitnodigende kleuren en opvallende ontwerpen van flora, fauna en architectuur – van de natuurlijke rotsformaties en gigantische mierenhopen tot de rijstvelden, lemen hutten en ziggurats.

Helaas een feature die minder succesvol is in de remake van Verschoppeling is de originele stemacteurs, die is toegewezen aan de bijgewerkte personagemodellen. Vanaf de allereerste scène zul je denken dat je pc of console kapot is, zo is de staat van de krakende, krakende audiostream. De reden wordt duidelijk: deze volledig ingesproken ervaring moest ooit op een schamele compact disk passen, die niet meer dan 700 MB aan gegevens bevatte, naast de rest van de spelbestanden. Ik heb geen idee waarom deze gegevens niet ergens in een ongecomprimeerd formaat op een server zijn opgeslagen, maar het klinkt absoluut verschrikkelijk (en volledig gebroken) naar moderne maatstaven.

Tussen de volledig opnieuw opgebouwde graphics en het ronduit weerzinwekkende geluid zit de gameplay zelf, die enigszins gemoderniseerd lijkt te zijn. Slade had altijd last van onhandige spring- en bewegingsmechanismen (wat echt vervelend kon zijn tijdens sommige van de langdurige platformscènes) en om de een of andere reden zijn deze ook behouden gebleven, net als het soort janky-schieten. Gelukkig zijn, althans op basis van wat ik me herinner, zaken als valschade nu veel verminderd en zijn de gevechten aanzienlijk eenvoudiger, wat betekent dat deze tekortkomingen gemakkelijker te vergeven zijn, zelfs als ze Verschoppeling met een bedieningsschema en gevoel dat net zo uniek is als het uiterlijk van Adelpha zelf.

Verschoppeling is geen enorme actie-RPG, maar hij is nog steeds redelijk lang en vooral leuk en vermakelijk op verschillende manieren. De Talan zijn een verrassend innemend ras om levens mee te redden, mee te praten en uiteindelijk te redden, terwijl de bemoeizuchtige menselijke invalshoek voor een ongewoon meeslepende drijvende kracht op de achtergrond zorgt. De remaster ziet er fantastisch uit, hoewel alle punten die daar zijn verzonnen verloren gaan als het gaat om dat bloedige stemnummer, terwijl de rest van het spel aanvoelt alsof het ergens op zijn tenen een redelijke grens heeft bereikt tussen trouw blijven aan het origineel en het voor een tijdje verzachten. moderne smaken. Ik zit stevig tussen een Try It en een Buy It voor mij persoonlijk, ik ga de voorzichtigheid in de wind slaan en zeggen dat je alleen al voor de hel zou moeten ...