SOMA, zoals je misschien weet, is een twee jaar oude pc-game van Frictional Games, de makers van de klassieker Geheugenverlies survival-horror slash-loopsimulatorspellen die aantoonbaar een hele rage op gang brachten voor langzamere, minder actiegerichte games. De Geheugenverlies games stonden erom bekend dat ze een uitzonderlijk sfeervolle ervaring creëerden SOMA biedt een drastische verandering in setting en thema, het levert zeker hetzelfde doel op.
In tegenstelling tot eerdere uitstapjes van Frictional Games die zich concentreerden op griezelige herenhuizen uit het verleden, SOMA speelt zich deels af in het heden en deels ergens anders – mogelijk in de toekomst. Spelers kruipen in de huid van Simon Jarrett, een man met een ernstig mentaal trauma dat vanaf het begin duidelijk wordt gemaakt. Simon wordt verleid om zijn leven te redden door een baanbrekende operatie te ondernemen en wordt in een vreemde en onverwachte onderwaterwereld geworpen die niet veel verschilt van een meer geïndustrialiseerde wereld. Bioshock stijl instelling.
Vanaf dit moment, SOMA gooit spelers rechtstreeks in het diepe met een waarheidsgetrouwheid van het draaien van handvaten, het plaatsen van items en het hacken van terminals die Simon's tempo door de steeds uitgebreidere faciliteit vertragen. Er is duidelijk iets (of iemand) anders bij hem en tussen de ongelezen e-mails, audiologs en andere (verrassend gevarieerde) methoden die de game gebruikt om zijn boodschap over te brengen, ontdekt Simon dat de menselijke bewoners van de faciliteit worden bedreigd.
Ik ga hier geen spoilers weggeven, maar geloof me, ik heb nauwelijks de oppervlakte bekrast van wat er gaande is SOMA en het is vrijwel zeker dat het zich verdiepen in dit acht- of negen uur durende verhaal het spel leuk maakt. SOMA heeft schrik en een paar vervelende videogames om te vermijden, maar in plaats van horror speelt het zich eigenlijk op een vergelijkbare manier af als een ongelooflijk huiveringwekkende sciencefictionfilm. Je zult vaak rennen en je verstoppen, maar veel van wat maakt SOMA eng is ongezien of afgeleid.
Er is geen gevecht, wat maakt SOMA voelt als iets tussen langer duren dan en Alien: Isolation – het is zeker moeilijker om vijanden te vermijden SOMA dan het is Vreemd, maar tegelijkertijd is het een beetje moeilijker en enger dan langer duren dan gemiddeld. Er is een veilige modus waarmee spelers het spelverhaal kunnen ervaren zonder angst voor de dood en hoewel ik het heb voltooid zonder echte problemen van de vijanden, zou ik zeggen dat het sluipen en kruipen door het spel in de tweede helft waarschijnlijk een beetje overdreven is .
De game laat nu helaas zijn leeftijd zien qua beeld en zelfs de Xbox One X (die geen verbeterde versie lijkt te krijgen) ziet er behoorlijk slordig uit. De wereld is over het algemeen behoorlijk lelijk, maar de beelden hebben een smerig uniek karakter dat de speler op zeer overtuigende wijze in de atmosfeer onderdompelt, dus het komt er bijna mee weg. Dit wordt waarschijnlijk flink geholpen door een uitstekend geluidsontwerp, met robotachtige geluiden en mechanisch gekwetter om de spanning te verhogen, en een zeer eclectische mix van stemacteurs om vriendelijke en onvriendelijke inwoners van de wereld aan te duiden.
Navigeren door de wereld van SOMA Het zou een beetje ploeteren kunnen zijn als er geen uitstekend niveauontwerp was geweest, dat de zaken interessant houdt terwijl Simon door zijn steeds filosofischere reis ploetert. Van het springen door ramen aan het begin van het spel tot het lopen over de zeebodem of het betrokken raken bij een shuttle-crash, SOMA laat je raden. Elk hoekje en gaatje zal moeten worden onderzocht en vrijwel geen enkel onroerend goed wordt verspild of vernieuwd, wat een echte prestatie is.
Wanneer je eindelijk het hoogtepunt van het uitstekende verhaal bereikt, zul je ook niet teleurgesteld zijn, wat voor mij een grote zucht van verlichting was, want SOMA zeker te zien als een spel dat niet bang is om veeleisend te zijn van de speler. Nogmaals, ik zal het niet bederven, maar ik denk niet dat ik het einde heb zien aankomen en ik betwijfel of veel andere mensen dat wel zullen doen, ook al biedt de game wel wat meer rechtlijnige momenten van realisatie.
SOMA is een waardevolle port naar de Xbox One, hoewel het zeker niet perfect is. Fans van langer duren danAlien, Alien en andere soortgelijke games zullen er zeker van genieten, maar het is ook minder occult of horror en meer sci-fi dan elk van deze games, wat het misschien een bredere aantrekkingskracht zou kunnen geven vanwege de toevoeging van de veilige modus. Waar je ook staat in die games, SOMA is goed genoeg om:
