Het was nog maar een paar maanden geleden, terug in Maart van 2018, dat we rapporteerden over de vooruitgang op het gebied van robotprothesen met betrekking tot operaties waarmee patiënten zenuwpezen kunnen gebruiken om hun kunstmatige ledemaat daadwerkelijk te controleren, erop te reageren en in sommige opzichten te voelen. Welnu, MIT-professor Hugh Herr heeft een voortrekkersrol gespeeld bij een nieuw soort bionische procedure die mens en machine nog dichter bij elkaar brengt dan ooit tevoren.

De chirurgische procedure omvat een nieuwe vorm van amputatie, die berust op het bevestigen van elektroden aan zenuwuiteinden die signalen naar het bionische ledemaat sturen, en op zijn beurt zal het ledemaat signalen terugsturen naar de elektroden op de zenuwen, waardoor een vloeiende tweerichtingscommunicatie tussen de zenuwen mogelijk wordt. het kunstmatige aanhangsel en het menselijk brein voor proprioceptieve feedback.

Hoewel dit misschien klinkt als iets uit een sciencefictionfilm, of een soort actiegericht spel over moordende cyborgs die mis zijn gegaan, maakt het feitelijk deel uit van een snel voortschrijdende methode van bionische prothesen die de heer en de bemanning van het Massachusetts Institute of Technology hebben ontwikkeld. waar we de afgelopen maanden aan hebben gewerkt, met snelle vooruitgang.

Stat schreef een lang redactioneel artikel over een van de patiënten van de procedure, een ingenieur genaamd Jim Ewing. Hij verminkte zijn voet tijdens een klimexpeditie en had sindsdien voortdurend pijn. Hij nam een ​​risico met de nieuwe amputatieprocedure, waarbij zijn verminkte voet werd vervangen door een robotvoet, waarbij gebruik werd gemaakt van de hierboven genoemde invasieve maar technisch superieure zenuwchirurgie.

Dit is een heel andere stijl van bionische prothesen dan sommige van de andere vormen die momenteel op de markt verkrijgbaar zijn, waarvan waarschijnlijk de elektromyografie de meest populaire is, die afhankelijk is van de Myo-armbanden die enkele jaren geleden uitkwamen.

De Myo-armbanden zijn oorspronkelijk ontworpen voor videogames... ja, videogames. Het is een op gebaren gebaseerde technologie, die spiersignalen kan lezen en naar een ontvanger kan sturen. Het duurde niet lang voordat DARPA erbij betrokken raakte, en kort daarna begonnen verschillende andere onderzoeksinstituten de Myo-armbanden te gebruiken voor prothetisch onderzoek.

Myo-prothesen, lijdt echter onder de onhandige methodologie waarbij van gebruikers wordt geëist dat ze bepaalde spier-vasculaire acties uitvoeren zodat de signalen door de ontvanger kunnen worden gelezen en vervolgens het kunstmatige ledemaat op die signalen laten reageren, vergelijkbaar met de open source HACKBerry van Xiii.

Elektromyografie schiet duidelijk tekort bij wat het MIT-team bereikt met hun bionica, die bij patiënten bijna proprioceptie heeft bereikt.

Niettemin, terwijl de bemanning van Herr zich steeds verder ontwikkelt via chirurgisch transhumanisme, waarbij elektronische componenten worden gecombineerd met menselijke biologie, doen andere regio's en markten het een stuk langzamer door eerst elektromyografie op hun consumentenmarkten te introduceren.

India raakt bijvoorbeeld nu pas betrokken bij robotprothesen, zoals gerapporteerd door de De Hindoe.

Student-ingenieurs Mereena Baby, Aysha Zenab Kenza, Nikitha Sajan, Lakshmi Mohan en Sharon Alex bedachten het Bluetooth-apparaat tijdens het laatste jaar van het Toc H Institute of Science and Technology.

Verwacht echter niet dat je een van deze in handen krijgt, tenzij je veel geld te besteden hebt. Het lagere model kost $200,000,-, terwijl de geavanceerde bionische arm met meer functionaliteit en features het equivalent van $2.5 miljoen dollar kost.

De aanpak van Herr zal waarschijnlijk niet goedkoper zijn dan de elektromyografiemethode, maar wel een stuk geavanceerder.

Zoals hij aan Stat uitlegde...

“Als we hamers ontwerpen en bouwen, ze oppakken en spijkers slaan, is het een stuk gereedschap. Het staat los van ons lichaam. Het is iets dat we gebruiken. Maar het is geen integraal onderdeel van het zelf. We betreden nu een nieuw tijdperk van interactie tussen mens en technologie.”

De heer wil niet dat de robotachtige ledematen als werktuigen functioneren... hij wil dat mensen ze kunnen gebruiken als een belichaming van zichzelf, vergelijkbaar met de manier waarop proefpatiënt Jim Ewing dat doet.

Ewing heeft zijn fysiek actieve leven van rotsklimmen, duiken en skiën kunnen hervatten.

Het idee is om de technologie te bevorderen, zodat het menselijk brein kan communiceren met en reageren op de prothese alsof het een aanhangsel van vlees en botten is.

Het is nog steeds niet helemaal 1:1 met een biologisch ledemaat, maar nu de operaties de feedback en sensaties van de bionica bevorderen tot het punt waarop mensen als Ewing in staat zijn te reageren, bewegen en trillen alsof het kunstmatige ledemaat een organisch ledemaat is, heeft het gewonnen. Het zal niet lang meer duren voordat de Deus Ex-stijl toekomst staat voor de deur.

De heer en zijn groep hebben snelle vorderingen gemaakt en liggen bijna vier jaar voor op schema. Ze zullen vanaf deze maand en gedurende het tweede en derde kwartaal van 2018 meer klinische tests en operaties uitvoeren voor de nieuwe bionische procedure.

(Main afbeelding met dank aan Exiii)