[Disclosure: Er is een recensie-exemplaar verstrekt voor de inhoud van dit artikel]

Het is bijna onmogelijk om er een recensie over te beginnen Deze oorlog van mij zonder te verwijzen naar de verschrikkelijke omstandigheden die tot het bestaan ​​ervan hebben geleid. Het feit dat in elke oorlog (maar vooral in de moderne guerrillaoorlog) de prijs vaak wordt betaald in de ellende en het lijden van burgers, in nog grotere mate dan de strijdkrachten die ertegen strijden. Deze oorlog van mij is specifiek geïnspireerd door het beleg van Sarajevo, dat, terwijl Slechts zo grimmig als elk ander soortgelijk conflict, heeft een nauwe persoonlijke band met het ontwikkelingsteam.

Sinds de Switch-versie die ik speel, is de complete Edition, het bevat alle (voor zover ik weet) eerder uitgebrachte DLC, inclusief verschillende Stories (dit zijn voorgebakken campagnes) en functies zoals kinderen (vanaf De Kleintjes DLC) plus enkele andere, meer subtiele functies die ik eenvoudigweg uit een persbericht zou lezen als ik ze hier zou opnemen. Ik ben gloednieuw in dit spel, dus ik kom eraan Deze oorlog van mij voor de eerste keer op de Switch en met alle DLC voelde het behoorlijk beangstigend.

Het voelde ook heel, nou ja, compleet, met een enorme hoeveelheid inhoud om door te bladeren. Het basisidee voor de verhaalmodus begint door spelers in de schoenen te plaatsen van een kleine, vervallen groep overlevenden die een verlaten huis hebben bewoond. Het gebouw zal afbrokkelen en vatbaar zijn voor de elementen, met weinig verdediging tegen andere overvallers en vijandige krachten, maar de meest urgente zorg zal meestal zijn het opzetten van essentiële zaken zoals voedsel, schoon water en een slaapplaats.

Zoals bij bijna alle survivalgames neemt het knutselen een groot deel van de dag in beslag, wat altijd te kort is. Zelfs als twee of drie overlevenden elk verschillende taken uitvoeren, zal de speler altijd moeite hebben om genoeg uren in een dag te vinden, met als enige potentieel beperkende factor dat je mogelijk zonder materialen komt te zitten voordat je tijd opraakt. Dat is waar opruimen (wat 's nachts wordt gedaan) een rol gaat spelen. Elke nacht moeten spelers beslissen wie gaat slapen, wie op wacht blijft en wie gaat opruimen. Iedereen die 's nachts wakker wordt, is uiteraard moe en heeft de volgende dag dus weinig nut.

Opruimen kan ook behoorlijk gevaarlijk zijn. Elke nacht zullen er nieuwe locaties worden geopend, maar locaties zoals supermarkten of bouwmarkten die duidelijk krachtige beloningen bieden, zullen vaak vol gevaren zijn. Zonder een vuurwapen (of op zijn minst een handwapen) zullen de overlevenden die op pad zijn gestuurd zelden het vermogen hebben om zichzelf voldoende te verdedigen. Aan de positieve kant kunnen deze dingen, net als al het andere, (samen met veel ondersteunende items zoals koevoeten, schoppen enz.) worden gemaakt om het opruimproces te versnellen en te ondersteunen.

Niet iedereen is er echter op uit om de overlevenden pijn te doen, en sommige huizen worden bewoond door eenzame, bange en zelfs stervende mensen. Soms staan ​​deze mensen open voor handel, of bij andere gelegenheden zullen ze eenvoudigweg bij u smeken. Ik herinner me dat ik inbrak in het huis van een ouder echtpaar dat banger voor mij was dan ik voor hen. Ik heb ze geen pijn gedaan, maar terwijl de oude man me door het huis volgde, legde hij uit dat zijn vrouw de medicijnen nodig had en dat ze geen voedsel of brandhout konden vinden. Ik nam alleen het absolute minimum dat ik nodig had om tot de volgende dag te overleven, maar toch werd mijn karakter beschreven als een gevoel van ‘verdrietig’ de volgende dag, en dat deed ik ook.

Games die emotioneel aangrijpende verhalen vertellen, komen steeds vaker voor, maar wanneer ze het niveau van acute en langdurige menselijkheid bereiken Deze oorlog van mij doet, dan is het zeker een prestatie. Zoals altijd bij het opnieuw opstarten van de Switch, ben ik van mening dat het op een meeslepende manier ervaren van titels van de laatste generatie op een klein scherm de ervaring alleen maar verbetert, net als natuurlijk de flexibiliteit van spelen op de hand. Als gevolg hiervan raad ik het ten zeerste aan This War of Mine: Complete editie op Switch – het is een spel waar ik van hou, ondanks het aangrijpende karakter ervan. Zeker de moeite waard om te bekijken.