Er was een tijd dat Japan een economische grootmacht was die zelfs met de Verenigde Staten wedijverde op het gebied van economische productie. Dit was te danken aan het feit dat zowel hun technologie- als productiesectoren een levendige en efficiënte industrie creëerden om de Japanse economie aan te drijven. In combinatie met verschillende unieke Japanse sociale en bedrijfsstructuren creëerde het een krachtige economie die in de jaren tachtig de rest van de wereld haastig wilde imiteren. Toen implodeerde het allemaal als gevolg van het economisch beleid dat in de jaren zeventig begon en een zeepbeleconomie creëerde.

Sindsdien heeft de Japanse centrale bank feitelijk keer op keer het beleid verdubbeld dat hun zeepbeleconomie heeft gecreëerd, terwijl de centrale overheid een groot deel van hun industrie heeft toegestaan ​​hun goederen in China te produceren. Net als in de Verenigde Staten wilde de Japanse financiële en zakenelite Japan graag uitverkopen voor grotere winstmarges, terwijl het land en zijn bevolking het moeilijk hadden.

Je zou denken dat de regering op een gegeven moment zou overwegen de feitelijke problemen waarmee de Japanse economie wordt geconfronteerd, aan te pakken, maar totdat de pandemie van het Corona-virus de import uit China verwoestte, zoals gerapporteerd door Bloomberg, dit was niet het geval.

Om dit probleem te verhelpen is de Japanse regering bezig met het opzetten van een stimuleringspakket van 2 miljard dollar om bedrijven te helpen die het proces ondergaan om de productie terug te sturen naar Japan, ook gerapporteerd door Bloomberg. Met nog eens 23.5 miljard dollar bedoeld om bedrijven te helpen hun fabrieken op zijn minst uit China te verhuizen.

Deze stap kwam niet als een maatregel om de kracht van de Japanse economie te vergroten, maar na een daling van 14% van de import uit China na de lockdown. Dat dit probleem zelfs bestond terwijl de twee naties een vijandige relatie met elkaar blijven onderhouden, is verbazingwekkend. Stel je voor dat de VS hun bedrijven zouden toestaan ​​hun productie naar Iran of Noord-Korea te verplaatsen. In het beste geval is het een daad van grove nalatigheid, in het ergste geval een regelrecht verraad aan de burgers van het land.

Nu de regionale spanningen toenemen, mag Japan zich gelukkig prijzen dat het zich bewust is geworden van de risico’s van het globalisme als gevolg van een plaag en niet van een koude of hete oorlog. Nu hun economie precies de elementen terugkrijgt die het van de jaren zestig tot en met de jaren tachtig tot een economische grootmacht maakten, zouden we getuige kunnen zijn van het begin van de volgende economische bloei in Japan.