In maart 2019 hebben vrouwelijke voetballers een gezamenlijke rechtszaak aangespannen tegen hun werkgever, United States Soccer Federation Incorporated. Beweren dat er sprake is van ongelijkheid in beloning en huisvesting in vergelijking met hun mannelijke tegenhangers die bij hetzelfde bedrijf werken. De twee belangrijkste argumenten die voor hun zaak naar voren werden gebracht, waren dat het vrouwelijke team beter presteerde dan hun mannelijke tegenhangers, maar toch minder betaald kregen en dat de Equal Pay Act en de Civil Rights Act van 1964 tijdens hun dienstverband waren geschonden.

De proces verklaart gedeeltelijk:

“Ondanks het feit dat deze vrouwelijke en mannelijke spelers worden opgeroepen om dezelfde taken uit te voeren in hun teams en deel te nemen aan dezelfde internationale competities voor hun enige gemeenschappelijke werkgever, de USSF, hebben de vrouwelijke spelers consequent minder betaald gekregen dan hun mannelijke tegenhangers. . Dit geldt ook al waren hun prestaties superieur aan die van hun mannelijke spelers – waarbij de vrouwelijke spelers, in tegenstelling tot de mannelijke spelers, wereldkampioen werden.”

Wat in de opdracht wordt weggelaten, zijn de relevante prestatiestatistieken van genoemde spelers. De wereldfinale die ze wonnen, werd slechts door 263.62 miljoen kijkers bekeken. Waarderingen die werden aangekondigd als recordhoogtes voor de vrouwencompetitie door CNBC, maar komen voort uit rapporten die mensen telden als ze slechts één minuut van de wedstrijd bekeken. Ter vergelijking: de laatste ronde van de mannencompetitie werd door ruim 1.1 miljard mensen (met een 'B') bekeken.

Ter verdere overweging: de hele vrouwencompetitie in 2015, het laatste seizoen waarin ze volledige cijfers hebben gepubliceerd zonder poging tot verduistering, zag slechts 764 miljoen kijkers. Vergeleken met de herenscore van 2018 miljard in 3.572 voor het hele seizoen, zoals verteld door PopSugar.

Wat betreft de genoemde verduistering: die verklaring verwijst naar pogingen van de media om een ​​totaal van 414.1 miljoen views een aanzienlijk beter seizoen te laten lijken dan hun prestaties in 2015. Door middel van beperkte citaten van geselecteerde games die aanzienlijk beter presteren dan hun tegenhangers uit 2015. Er worden gemiddelden naar voren gebracht ondanks de bekentenissen dat de kwartfinales slechts 74% en de halve finales slechts 88% van hun kijkerspubliek in 2015 haalden, zonder dat de totalen pas veel later werden onthuld in artikelen, zoals die van Forbes. Wanneer de cijfers van mannen worden genoemd, worden de slechtste voorbeelden genomen om een ​​vergelijking te maken met hun vrouwelijke niet-equivalenten.

Op 1 mei 2020 verwierp rechter R. Gary Klausner van het federale gerechtshof de gelijke beloningsclausule van de rechtszaak, daarbij verwijzend naar de afwijzing door het vrouwelijke team van het pay-for-play-model in ruil voor garanties. Waar de mannen alleen betaald worden als ze spelen en het goed doen, krijgen alle vrouwen, ongeacht of ze spelen, hetzelfde betaald. Dit was het gevolg van hun eigen vakbondsonderhandelingen.

In zijn uitspraak de rechter legt uit:

“Uit de geschiedenis van de onderhandelingen tussen de partijen blijkt dat de WNT een aanbod om uitbetaald te worden onder dezelfde pay-to-play-structuur als de MNT afwees, en dat de WNT bereid was af te zien van hogere bonussen voor voordelen, zoals een hogere basisvergoeding en de garantie voor een groter aantal gecontracteerde spelers.”

“Dienovereenkomstig kunnen eisers hun CBA [collectieve arbeidsovereenkomst] nu niet met terugwerkende kracht slechter achten dan de MNT CBA op basis van wat ze zouden hebben betaald als ze betaald waren onder de pay-to-play-voorwaardenstructuur van de MNT, terwijl ze zelf een dergelijke structuur hadden afgewezen. ”

Houd er rekening mee dat dit ontslag de eerdere prestatiegegevens niet tenietdoet. Deze cijfers zullen tijdens het proces door de beklaagden naar voren worden gebracht om aan te tonen dat de vrouwen er niet in slagen om ongeveer dezelfde inkomsten te genereren en dus te veel worden betaald voor hun diensten in vergelijking met de mannencompetitie. Een argument dat we heel goed gepresenteerd kunnen zien, aangezien de vrouwen van plan zijn in beroep te gaan tegen de uitspraak, die naar verwachting de startdatum van het proces zal vertragen.

Toegestaan ​​​​door te gaan was hun bewering dat ze slechtere voorzieningen kregen, waaronder vluchten en hotelaccommodatie, samen met slechtere ondersteunings- en trainingsdiensten.

Wat er waarschijnlijk uit de procedure zal blijken als het bedrijf niet bezwijkt en daarbij een opstand van zijn mannelijke spelers riskeert, is hetzelfde als wat er gebeurde met de Google-rechtszaak: waar de waarheid wordt gepresenteerd dat de vrouwen nergens in de buurt produceren evenveel als de mannen en daarom krijgen ze niet zoveel betaald als de mannen.

Voor degenen die niet bekend zijn met hoe dat argument uitpakte: de class action-rechtszaken van Google werden oorspronkelijk in december 2017 afgewezen omdat ze te breed waren, maar vervolgens werd begin 2018 een nieuwe rechtszaak aangespannen, zoals gerapporteerd door Mercury News.

(Bedankt voor de tip Gemma Ham)