Een van de grootste valkuilen waar veel ontwikkelaars in terechtkomen, is dat de nieuwe hoofdrolspeler "niet" de vorige hoofdrolspeler wordt. Er kunnen een paar verschillen zijn die het personage op papier van hun voorganger afwijken, maar in de praktijk lijken ze zo op elkaar dat ze net zo goed dezelfde persoon kunnen zijn. Het enige wat het nieuwe personage mist, is de fanfare die de vorige personages hebben verdiend door opeenvolgende iteraties. Al deze dubbelgangers slagen erin om een ​​verlangen op te wekken om de oudere personages terug te zien keren om hun rechtmatige mantel aan te nemen.

Ter vergelijking: Ichiban Kasuga stamt uit hetzelfde grote tijdperk van de Yakuza als Kazuma Kiryu, maar door zijn lange gevangenisstraf is hij geïsoleerd geraakt van de gebeurtenissen in de wereld die de mentaliteit van dat tijdperk tot een ouder wordend en steeds zeldzamer overblijfsel hebben gemaakt in de wereld van de Yakuza. Ichiban gaat er niet op uit om deze mentaliteit in de wereld te herstellen als zijn laatste grote ridder. In plaats daarvan past hij zich met verbazing en zelfs geluk aan de veranderende wereld aan als hij ontdekt dat de Yakuza-mentaliteit waarmee hij opgroeide niet helemaal van deze wereld is weggewassen.

Hij onderscheidt zich verder door problemen niet op dezelfde manier op te lossen als Kiryu zou hebben gedaan. Hij struikelt, struikelt en ontwikkelt zich als een persoon om te ontdekken wie hij is, door zich aan te sluiten bij de reeks personages van de serie. Wanneer Ichiban kennis maakt met legendes van de Yakuza-serie, domineert noch overmeestert hij hen. Zonder iets te bederven, zijn er gevechten die hij canoniek verliest of op het punt staat naar het zuiden te draaien voordat interventie van buitenaf de gang van zaken stopt.

Tijdens zijn reis wordt Ichiban gedwongen zich een weg te banen door de wereld. Zichzelf opbouwen vanaf een dieptepunt in de stad Yokohama. De reputatie verdienen die hem het recht geeft om onder de groten te staan, niet boven hen. Elke introductie van een legacy personage wordt met aandacht gedaan; het zijn beroemdheden in hun wereld en worden als zodanig behandeld.

Er wordt geen lof of erkenning gegeven aan Ichiban omdat hij nu de hoofdpersoon is. Elke instantie is verdiend, gebouwd door zijn vastberadenheid en op zijn mislukkingen. Mislukkingen die ontstaan ​​doordat Ichiban niet hetzelfde niveau van intelligentie, wijsheid of ervaring heeft als Kiryu.

Na het presenteren van een echt waardevolle inzending in de Yakuza-serie, wordt het spel afgesloten met een laatste kerker om Ichibans moed te testen. Aan het einde test een andere legende Ichiban om te zien of hij het waard is om de draak te dragen voordat hij een gesprek voert met de vorige draak over Ichiban als zijn opvolger.

Kiryu schiet het idee meteen neer. Ichiban is niet bedoeld om zijn plaats in te nemen, noch is hij bedoeld om hem te zijn. Ichiban zal groeien en zijn eigen persoon worden en zijn eigen stempel op de wereld drukken. Voor oude fans neemt het de zorgen weg, schiet het critici neer en wordt Ichiban een waardig personage, maar een die zal groeien in en met de wereld. Wees niet alleen de beste, want hij is nieuw.

Aan het einde van het spel begrijp je dat Ichiban niet Kiryu is, en ook niet dat hij ooit bedoeld was om hem te zijn. In plaats van de sleutels van het kasteel te krijgen vanwege de kracht van de hoofdrolspeler, wordt hij bijna verpletterd door de wereld en de gebeurtenissen die hij moet overwinnen. De game respecteert wat eerder kwam, terwijl de serie verdergaat met nieuwe personages en veranderingen in de wereld. Demonstreren hoe u het stokje op de juiste manier doorgeeft aan een nieuwe lead. Een les die andere ontwikkelaars zouden kunnen leren.