Ik herinner me de eerste keer dat ik opnam fabel, liggend op de bank, Xbox-controller in de hand, al gefascineerd door de prachtige wereld van fabel en de zoetheid van de soundtrack. Ik was ondergedompeld en ik was verbaasd, en toch, bijna vijftien jaar later, koester ik dit spel nog steeds.

Met alle rechten, fabel is een slecht spel qua design. Gevechten zijn onhandig, er is weinig straf voor je acties, en voor een spel dat prat gaat op moeilijke beslissingen en de moraliteit van je personage, zijn de morele dilemma's die de speler moet kiezen op zijn best triviaal. Systemen zijn gemakkelijk te misbruiken en de scenario's waarin u zich bevindt, zijn lachwekkend. Toch is het spel leuk. Niet door een soort ingenieuze gameplay, maar door de absurditeit.

Het is moeilijk te geloven dat zo'n oppervlakkig spel zo leuk zou zijn, een spel waarbij je een vrouw kunt krijgen door niets anders te doen dan door dezelfde reeks emotes te fietsen, een spel waarin je dag in dag uit dorpen kunt misbruiken en lachen op hun reacties.

De wereld van Albion is op zichzelf al geweldig, en het is de moeite waard om eens door te spelen om het landschap in je op te nemen en naar de muziek te luisteren. Van de belangrijkste stad die lijdt aan een slopende economische kloof, Bowerstone, tot het angstaanjagende Witchwood en zijn lycantroopprobleem.

fabel probeert altijd te streven naar een middenweg tussen absurd en serieus in zijn setting. Een goed voorbeeld hiervan is de tekst die wordt gebruikt voor grafstenen van mensen op een begraafplaats. Hier een paar voorbeelden van Fable's hilarisch schrijven:

"Je staat op mijn hoofd."

'Bedankt voor het lezen van dit graf. Nu rotzooi. "

"Niemand kan zijn adem tien minuten inhouden."

Metacritic gaf deze game een solide 85. Ik ben het daar niet mee eens, deze game is verschrikkelijk vanuit het oogpunt van game-ontwerp. Maar dat betekent niet dat het niet leuk is.