Scooby-Doo op Zombie-eiland, uitgebracht in 1998, was mijn favoriete Scooby-Doo-film om als kind te zien. Hoewel mijn zus en ik grote fans waren van Scooby-Doo in het algemeen, was het feit dat de monsters deze keer ECHT waren, wat ons en miljoenen andere kinderen boeide.

Het verhaal draait om Scooby en de bende die na een onderbreking herenigd worden om te proberen nog een mysterie op te lossen. Daphne verveelt zich dat de monsters nooit echt zijn geweest. Ze ontmoeten Simone, een mooie kokkin van begin twintig op wie Fred een oogje krijgt. Ze vertelt hen dat het huis van haar werkgever Simone op het eiland Moonscar wordt achtervolgd door de geest van Morgan Moonscar. De bende stemt opgewonden in om deze zaak te onderzoeken, in de zekerheid dat het gewoon weer een nep is zoals hun vorige spoken.

Echter, na een paar tegenslagen in het landhuis (waaronder Lena en Simone die geschokt zijn om te ontdekken dat Scooby een hond is en Scooby die Simone's katten achtervolgt, de geest van Morgan Moonscar die de bende waarschuwt om te vertrekken, en pittige pepers), blijkt dat de monsters echt ZIJN echt deze keer. Fred trekt het gezicht van een zombie weg en een achtervolging begint (in een van de coolste muziekactiescènes ooit) totdat Scooby en de bende zich eindelijk herenigen met een bange Lena die beweert dat haar werkgever is ontvoerd.

Maar dan krijgen de dingen een (andere) wending. Door een verrassende reeks gebeurtenissen wordt onthuld dat Simone en Lena de echte schurken van dit verhaal zijn. Lang geleden waren ze lid van een vreedzame kolonist die een kattengod aanbad. De wrede piraat Morgan Moonscar en zijn bemanning vielen de kolonie aan en vermoordden iedereen binnen behalve Lena en Simone, die erin slaagden te ontsnappen.

Lena en Simone sloten een pact met hun kat om hen de macht te geven om de piraten te doden en hun volk te wreken. Deze kracht gaf hen onsterfelijkheid, maar met een prijs: hun krachten en jeugd zouden vervagen als ze niet bij elke volle maan een persoon zouden doden. Ze hebben veel onschuldige toeristen naar het eiland gelokt om te doden, en nu is het de beurt aan de bende.

Gelukkig, met wat hulp van de zombies en Scooby en Shaggy, worden de dames verijdeld en veranderen ze in stof. Nu komen we bij de hoofdvraag van dit artikel.

Zouden Simone en Lena nog steeds als schurken worden beschouwd door Scooby en de bende als ze alleen de piraten hadden vermoord en niemand anders? Daphne vertelt Simone en Lena dat de zombies gewoon arme zielen waren die de bende probeerden te waarschuwen. Hoewel velen van hen (de toeristen) waren, waren velen van hen ook bloeddorstige piraten die onschuldige mensen hadden vermoord. Maar de bende maakt in de film geen onderscheid tussen piratenzombies en toeristenzombies. Velma lacht op het einde naar de zombies en zegt: "Nu kunnen ze in vrede rusten." Er is geen veroordeling van Morgan Moonscar van de bende, alleen dankbaarheid.

Het is moeilijk om precies te zeggen welke mening de regisseur en scenarioschrijvers hadden over de moraliteit of immoraliteit van Lena en Simone die alleen de piraten vermoordden. Was het gerechtvaardigde zelfverdediging/wraak, of is wraak altijd verkeerd in de ogen van Scooby en de bende? Dit is een interessante vraag waarop ik vrees dat we het antwoord misschien nooit zullen weten. We hebben contact opgenomen met enkele van de mensen die betrokken zijn bij Scooby-Doo en zullen u op de hoogte houden als we reacties krijgen. Een recent vervolg, Return To Zombie Island, referenties het verhaal van Zombie Island, maar geeft geen mening over de mening van de bende over het doden van de piraten.

Deze morele vraag blijft Scooby-Doo op het grootste mysterie van Zombie Island.

Wat mij betreft, ik sta aan de kant van de twee vrouwen die zichzelf verdedigen en hun volk wreken tegen kwaadaardige piraten. Het is problematisch en diep immoreel om hen te veroordelen voor terugslaan. Laten we hopen dat de bende begrijpt dat wat Simone en Lena kwaad maakte, het doden van onschuldige toeristen was, niet het doden van piraten.