Het leven is vreemd, en ik heb een korte eigen geschiedenis. Toen ik een tiener was, hield ik van het originele spel en was blij een spel te vinden waarmee je als biseksueel kon spelen met mannelijke en vrouwelijke liefdesbelangen. Er waren veel problemen met de eerste game met vreemd goedkope taal en twijfelachtige verhaalkeuzes (waarvan ik er één leerde wat het cliché van Bury Your Gays was), en ik was bereid te stoppen Life was weird in 2015. Hoewel True Colors een solo-game, zou het moeilijk zijn om het te scheiden van Life is de geschiedenis van Strange, wat ik in gedachten hield tijdens het spelen.
De nieuwe hoofdrolspeler, Alex Chen:
De nieuwe hoofdrolspeler in Life is Strange, Alex Chen, is bekend. Ze is een eenentwintigjarige die Radiohead liever alleen in haar kamer wil zingen dan huilen. Maar naast een melancholisch indiemeisje is ze ook de eerste Aziatisch-Amerikaanse speelster in de serie. Alex gaat op zoek naar een plek om bij Haven Springs te horen, een kleine mijnstad in Colorado, maar haar ambities zijn verstoord door de onverklaarbare dood van haar broer Gabe. Alex moet haar magische vaardigheden gebruiken om de gemeenschap van verdriet te doorkruisen en de waarheid over Gabe's dood te ontdekken.
De superkracht van Alex is het vermogen om intense emoties bij individuen waar te nemen als kleurrijke aura's, zodat ze gevoelens kunnen beheersen en absorberen. Ik twijfelde zelf over het hele idee. Het lijkt een aanzienlijke daling van de superkracht van empathie door de tijd terug te kunnen draaien. Maar geleidelijk aan slaagde Life is Strange: True Colors erin mijn cynisme te verminderen.
Het spel Life is Strange vindt momenten, stil en lawaaierig, amusant en ontroerend, vooral met de afbeelding van Haven Springs - een prachtig bergstadje - rechtstreeks uit een toeristenbrochure die de stadsmensen en de interacties van Alex met hen vakkundig tot leven hebben gebracht. De nadruk van de game ligt ook op muziek en de sfeer, dus je kunt de tijd nemen om naar de liedjes te luisteren en je omgeving te waarderen. Hoe dan ook, True Colors nagelde zijn eigen specifieke sfeer.
Het vermogen van Alex stelt je in staat om je gedachten efficiënt te lezen, ofwel om anderen zich beter te laten voelen, ofwel om hen emotioneel te manipuleren om je eigen redenen (het onderscheid tussen de twee kan erg vaag aanvoelen). Het is echt buitengewoon nuttig als een techniek voor verhalen. Het doel is om empathie op te bouwen, en het werkt. Door de sequenties waarin je individuen 'leest', kun je je snel onderdompelen in de verhalen en problemen van de mensen.
Romantiek van de hemel:
Life is Strange-personages zijn hemels romantisch. De belangen van liefde, Steph en Ryan, zijn beide zeer attent. De game stelt je in staat tot romantiek of niet, en het biedt je zelfs de mogelijkheid om binnen je eigen grenzen te spelen door de keuze te geven om je gekozen liefde te kussen of te knuffelen in romantische situaties.
Helaas lijkt het alsof True Colors niet veel grenzen heeft overschreden, aangezien de liefdesbelangen een cool, wit, oud meisje en een aardige, goofy en blanke man waren, vooral als je ze als dezelfde archetypen beschouwt als liefdesbelangen vanaf het begin Het leven is vreemd. Desalniettemin is de romantiek van True Colors buitengewoon effectief gedaan. Ik kreeg zelfs een paar vlinders uit de hele romantische stad, en ik had een biseksueel dilemma tussen de twee (goed gespeeld, spel, goed gespeeld).
In de kern is Life is Strange: True Color een gemeenschappelijk verhaal over wat het betekent om niet alleen te zijn. Hoewel Alex' leven erg zwaar is geweest, ontdekt ze wat ze niet alleen van anderen, maar ook van zichzelf nodig heeft om te genezen.
Ik mag niet spreken over True Colors-spoilers, dus in plaats daarvan bied ik een Strange Life-spoiler aan. Het enige moment dat me aan het huilen maakte, was na de zelfmoordpoging door Kate's ziekenhuisscène. Ik huilde niet, maar toen ik haar zag bijkomen en de brieven las, probeerden haar leeftijdsgenoten haar aan te moedigen en haar eraan te herinneren dat ze niet alleen was. Het is wat mij heeft. Het betrapte me als tiener met onbehandelde depressie op de juiste locatie op het juiste moment.
Het leven is echt waar Kleuren:
Het leven is vreemd: Alex is gewend om alleen te zijn, echte kleuren. Haar zien leren erbij te horen en zich oprecht en belangrijk te voelen, dat is iets wat veel mensen op dit moment nodig kunnen hebben. Ik was veel sceptischer en cynischer dan toen ik vijftien was, maar het leven is vreemd en vindt me altijd op de juiste tijd en plaats. Dat is nu oubollig.
Laat een reactie achter