Waarschuwing! Lees niet verder als je van plan bent om Cooking Companions of de DLC ervan te spelen, maar nog niet hebt gespeeld (of een playthrough hebt bekeken). Dit artikel bevat grote spoilers over de plot van beide games.

Nog steeds hier? Oké, dan gaan we verder.

Cooking Companions, dat eind 2021 werd uitgebracht na een succesvolle Kickstarter-campagne, gaat over een groep Oekraïense vluchtelingen die op de vlucht zijn voor vervolging in het begin van de 20e eeuw. Het is een psychologische horror visuele roman en datingsimulator waarin je speelt voor de kwaadaardige Baba Yaga terwijl deze de vluchtelingen aast en manipuleert. Veel mensen vergelijken deze game met Doki Doki Literature Club vanwege het genre en de anime-kunststijl, maar in tegenstelling tot Doki vertrouwt Cooking Companions niet op een meta-verhaallijn voor zijn horror. Er is geen derde akte die onthult dat "het allemaal maar een spel is", gelukkig. Terwijl die draai werkte met Doki Doki, moet ik het nog zien werken met een van Doki's imitators. Zodra "het is maar een spel" canon wordt, kan het moeilijk zijn om gamers te laten investeren in de opbouw van de wereld en de verhaallijn. Undertale wordt vaak aangehaald als een geval waarin meta-storytelling werkte, maar ik zou beweren dat de meta-elementen een heel klein onderdeel van het spel waren en gemakkelijk konden worden afgetrokken en er niets verloren zou gaan. Mensen houden van Undertale vanwege de toewijding die in de personages wordt gestoken, vanwege de humor en tragedie, en vanwege de geweldige gameplay en schattige soundtrack. Het meta-element duurt minder dan drie minuten en er wordt nooit meer naar verwezen.

Hoe dan ook, mijn punt is, ondanks dat velen YouTube-kanalen spelen die "The Next Doki Doki Literature Club" in de miniatuur van hun video plaatsen, is Cooking Companions zijn eigen spel met zijn eigen unieke wendingen. Hij zit zelfverzekerd in zijn vel en voelt geen behoefte om hetzelfde terrein te vernieuwen als Doki. Maar hoewel het geen vierde muurbrekende meta is, is Cooking Companions zeer relevant voor ons huidige moment, ook al is dit volledig per ongeluk tot stand gekomen.

Slechts een paar maanden nadat de game op Steam was uitgebracht, lanceerde Rusland zijn invasie van Oekraïne in een poging de democratisch gekozen regering in Kiev omver te werpen en het hele land te annexeren. Terwijl het Oekraïense volk terugvocht en tot nu toe de vooruitgang van Rusland heeft gedwarsboomd, zijn miljoenen Oekraïense burgers het land ontvlucht om elders hun toevlucht te zoeken, en het dodental en lijden is catastrofaal op niveaus die sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer zijn gezien. van Oekraïense vluchtelingen die worden opgejaagd en vermoord door Baba Yaga is een nauwkeurige metafoor voor wat er in de wereld gebeurt. Deer Dream Studios, de game-ontwikkelaars, zijn zelf niet Oekraïens, maar ze hebben hun verdriet over de situatie uitgedrukt en linken naar een liefdadigheid levens redden in Oekraïne.

En toch hadden de originele Cooking Companions een extreem deprimerend en cynisch einde, waarbij elk van de Oekraïense vluchtelingen werd gekannibaliseerd, gek en kwaadaardig werd, of gek, kwaadaardig en vervolgens gekannibaliseerd. Baba Yaga wint in feite in de originele eindes van het spel. Tragische eindes waarbij het kwaad wint, komen vrij vaak voor in horror (horror is het enige genre waar dat vaker voorkomt), maar dit einde was vooral deprimerend gezien de situatie in de echte wereld.

Je kunt je dus mijn geluk voorstellen toen de DLC uitviel, met een manier om het einde van het originele spel te veranderen en ten minste één van de Oekraïense vluchtelingen de overwinning op Baba Yaga te geven. Ik zal niet in detail treden over hoe je dat einde kunt bereiken, want daar gaat dit artikel niet over, maar ik denk dat het opvalt dat nadat zij (Mariah, de veganist en ieders favoriete personage) Baba Yaga glorieus heeft vermoord, het spel maakt er een punt van om ons te vertellen hoe ze naar huis terugkeerde naar Oekraïne en werd geselecteerd om haar land te vertegenwoordigen bij de Verenigde Naties en hielp bij het schrijven van het VN-handvest. Later leidde ze een commissie die wreedheden onderzocht die werden veroorzaakt door atypische (lees bovennatuurlijke) wezens en getuigde tijdens hun processen voor hun misdaden tegen de menselijkheid. Mariah zou op 9-jarige leeftijd sterven, omringd door dierbaren en tevreden.

Wauw. Ik hou van dat einde. Dat is precies hoe het verhaal had moeten eindigen. In donkere tijden zoals waarin we leven, is opbeurende horror zoals deze precies wat we nodig hebben en waarvan ik wou dat er meer van was. Dat brengt ons bij Dread Weight, het vervolg op Cooking Companions dat op 1 juni naar Kickstarter komt...

Ik begrijp het. Cooking Companions is een populaire game en het lijkt erop dat elke indie-horrorgame populair genoeg is om een ​​Game Theory te krijgen die uiteindelijk een vervolg uitbrengt, of misschien een paar dozijn sequels als je Hello Neighbor bent. Ik kijk uit naar Dread Weight en ik heb wat geld opzij gezet voor als het Kickstarter bereikt. Ik hoop alleen dat het niet in de val loopt waar zoveel franchises in trappen, waar ze uiteindelijk de berichten en thema's verpesten van wat hun games in het begin goed maakte. De DLC heeft zeker de thema's en de boodschap van het basisspel veranderd, maar op een goede manier zelden gezien in andere horrorspellen. Niets zou deprimerender zijn dan voor Dread Weight om te onthullen dat 'Mariah's einde eigenlijk niet de canon was', of 'Baba Yaga heeft dat overleefd en Mariah's offer was voor niets.' Five Nights at Freddies is het perfecte voorbeeld van een serie die hun slechterik steeds weer tot leven wekte in zo'n belachelijke mate dat hij nu net zo goed Jason Voors van Friday the 13th kan zijn. Ik wil niet dat kookgenoten dat overkomen. Als er een Baba Yaga nodig is, waarom zou je dan niet zeggen dat dit een andere is, misschien zelfs een familielid? Of verken een van de tientallen andere Slavische mythologische figuren. Er is een hele wereld van mythologie die in de westerse media nauwelijks aan bod komt over de Slavische mythologie.

Dus ik kijk uit naar Dread Weight, vergis je niet. Ik hoop alleen dat wat er ook gebeurt, de glorieuze overwinning van Mariah niet ongedaan wordt gemaakt. Vrede eruit!

PS 

Neira is de auteur van YA voorstedelijke gothic girl roman Raven's droom.