Anita Sarkeesian is om vele redenen een populaire figuur onder de echte gaminggemeenschap. Sinds ze de wereld van gaming heeft veroverd met haar tropes vs women-videoserie, heeft ze talloze vrouwelijke gamers geïnspireerd die voorheen werden verwaarloosd door grote gamestudio's.
Haar populaire serie video's over vrouwonvriendelijke stijlfiguren in videogames kreeg in 2014 veel aandacht in de media. Hoewel niet iedereen het eens was met al haar kritiek, is het waar dat er al heel lang seksistische tendensen in videogames zijn. Of het nu gaat om onrealistische outfits voor vrouwelijke personages of het gebrek aan sterke vrouwen in games, er zijn veel voorbeelden te noemen. Zonder te verwijzen naar een enkel ding dat in de Tropes vs Women-serie wordt genoemd, kan ik mijn eigen voorbeelden noemen:
De bovenstaande afbeelding is van Patty Wurst, een antagonist in Destroy All Humans Big Willy Unleashed. Omdat je in dat spel speelt als een boosaardig buitenaards wezen dat de mensheid wil vernietigen, is Patty natuurlijk eigenlijk een held. In dit spel probeert ze dapper de mensheid te waarschuwen voor de buitenaardse dreiging, maar wordt uitgelachen. Uiteindelijk neemt ze het heft in eigen handen, neemt een tank en offert haar leven op om te proberen de speler ervan te weerhouden de mensheid te vernietigen. Ze is een cool personage. Maar de ontwikkelaars verpesten alles in haar sterfscène, wanneer ze uitroept: “Ik wilde alleen papa terugpakken! Ik had gewoon met een tuinman moeten daten.' Op geen enkel moment in een Destroy All Humans-game wordt de keuzevrijheid van een mannelijk personage zo meedogenloos weggevaagd. En opdat je niet denkt dat dit eenmalig is (wat al erg genoeg zou zijn), laat in hetzelfde spel hebben we de roller girls, een coole bende tienermeisjes die proberen terug te vechten tegen de buitenaardse invasie en hun stad te redden. Een veel voorkomende regel wanneer jij als speler ze doodt, is: papa waarschuwde me dat dit zou gebeuren! Nogmaals, geen enkel mannelijk personage zegt zoiets. Dit is gewoon ouderwetse vrouwenhaat. Roller Girls hieronder afgebeeld:
Je vraagt je misschien af waarom ik in dit artikel zoveel tijd heb besteed aan het praten over een videogame die in 2007 uitkwam. Nou, dit is waarom: we kunnen ALLEMAAL een voorbeeld noemen van een seksistische videogame die ons trof. Big Willy Unleashed is niet eens een spel dat door Anita Sarkeesian wordt genoemd. Dat is het punt, er zijn te veel voorbeelden voor één persoon om op te noemen of zelfs maar van te weten. Big Willy Unleashed is de game die ik speelde waarbij het giftige schrijven van de ontwikkelaars de rest van de game voor mij verpestte. Velen die dit artikel lezen, zullen hun eigen voorbeeld hebben, ze kunnen opsommen waar dit is gebeurd, en hoogstwaarschijnlijk zullen die voorbeelden niet zijn behandeld in Tropes vs Women omdat er Just. Dus. Veel. Voorbeelden. Dus aan al diegenen die zeggen dat Anita ergens niet mee bezig was, zou ik willen vragen om hun hoofd uit het zand te halen en de echte wereld onder ogen te zien waarin de rest van ons leeft.
Een stapel nepgamers viel Anita aan omdat ze haar mening over games had gegeven. Deze mensen waren onder meer professionele trollen zoals Milo Yiannopoulos, die vóór 2014 gamers als verliezers had bestempeld. Milo ging verder met schrijven voor Breitbart voordat hij werd gedwongen te vertrekken voor onthullingen die te duister waren om hier te noemen, zoek het zelf maar op, maar tijdens de internetcultuuroorlog die draaide om Tropes vs Women, was hij de leider van de nepgamers die boos waren op Anita Sarkeesian. Een paar jaar geleden noemde Milo gamers weer verliezers. Hij is doorgegaan naar de volgende grift. Ondertussen is Anita een persoon die al van kinds af aan van games hield en een persoon is die betrokken blijft bij de gaminggemeenschap. Zij en indiegame-ontwikkelaar Zoe Quinn (een ander doelwit van de nepgamers) wonnen omdat ze gelijk hadden en omdat ze in het verleden een positieve bijdrage hebben geleverd aan de gaminggemeenschap. Deze blog was vroeger een toevluchtsoord voor de nep-gamers, maar gelukkig is dat veranderd.
Anita heeft veel overwinningen behaald en veel games beïnvloed sinds de lancering van haar serie, maar in dit artikel zal ik het hebben over een die je misschien kent: Dishonored 2. Als je het leuk vond om voor de geweldige Emily te spelen (en dat deed ik) tijdens het hardlopen kun je Anita bedanken:
"Ik was een van de stemmen die erg kritisch waren over [de eerste] Dishonored," zei Sarkeesian. “Hoewel het een heel indrukwekkende wedstrijd was, was het niet zo goed voor vrouwen. Dus het was zo leuk om te zien hoe Dishonored 2 uitkwam en je kunt spelen als Emily, de marketing was Emily... Smith zei dat Sarkeesian's kritiek op de eerste Dishonored hem aanvankelijk defensief maakte, maar een rol speelde in de manier waarop Arkane de vrouwen van Dishonored 2 benaderde. 'Jouw opmerking,' zei Smith. "Wat ik altijd zal onthouden en ik zal het meenemen naar mijn graf is ... 'Hoewel Dishonored een spel is dat veel dingen heel goed doet, zijn de rollen die het voor vrouwen heeft erg smal.'"
De gamewereld in 2023 ziet er heel anders uit dan die van vóór Anita. Minstens de helft van alle gamers is vrouw, en overal waar je kijkt, van reguliere games als Control tot indie-lievelingen als Lost Ruins en Vernal Edge, vind je sterke vrouwelijke hoofdrolspelers. Niet meer is één op de twintig games, nu is het meer als negentien van de twintig games. Dank je wel, Anita Sarkeesian. Dank je wel, Zoë Quinn. Bedankt aan de miljoenen vrouwelijke gamers die opstonden tegen de nepgamers en de seksistische game-industrie om eerlijke vertegenwoordiging te eisen. De volgende generatie gamers, zowel mannen als vrouwen, bedankt.
Laat een reactie achter