Assassin Travis Touchdown, lid van het No More Heroes-team van Suda 51 en Grasshopper Manufacture, maakt zijn langverwachte comeback. Gestileerde versieringen, Beam Katana, gevechten en het uitvoeren van klein tuinwerk om geld te verdienen, behoren tot de meest herkenbare elementen van de serie die terugkeren. No More Heroes 3 is op zijn best als er veel actie en absurditeit in de tussenfilmpjes zit. Toch sleept de open-wereldvuller tussen elke spannende gevechtsarena of moordenaarsgevecht de ervaring naar beneden.
No More Heroes 3 is doordrenkt van branie, toespelingen in overvloed, en geniet ervan bizar en irritant te zijn. Gedurende het eerste uur van het stuk treden dramatische en gewelddadige verschuivingen op in het landschap van de cast.
Daarnaast heb ik in die periode vier titelkaarten gezien, waarvan er één de langste was die ik ooit op het scherm heb gezien. Dagen na de release van de game moet ik nog steeds lachen om sommige delen van de presentatie. Het kost Suda en zijn team bij Grasshopper weinig moeite om de gebruikersinterface, menu's en tussenfilmpjes te verzadigen met vintage geluidseffecten en afbeeldingen. Bijna geen van de toespelingen is gratuit; ze zijn allemaal verweven in de stof van het spel.
Onze held, Travis Touchdown, heeft gedurende zijn hele carrière gevochten om de beste huurmoordenaar in de branche te worden. Na de otaku heeft de krijger zich aan de top van de wereldranglijst gevestigd en een buitenaardse horde arriveert op aarde om hem te confronteren. De bende wordt geleid door Jess Baptiste VI, alias FU, een charismatische galactische koninklijke.
Een geanimeerde versie van ET: The Extraterrestrial met op Ghibli geïnspireerde animatie introduceert een jongere en luchtigere FU en zijn menselijke vriend Damon in de eerste minuten van het spel. FU was vroeger een knuffelige pluisbol die graag naar huis wilde, maar het is 20 jaar geleden sinds zijn laatste reis naar de planeet. Sindsdien is hij uitgegroeid tot een gemene misdaadbaas die niet bang is om geweld te gebruiken als dat nodig is.
No More Heroes 3′-baasgevechten zijn teruggekeerd en elke aflevering wordt afgesloten met grootschalige gevechten tegen de generaals van de Free United Forces. Spelers kunnen verwikkeld raken in een felle stoelendanswedstrijd of vechten tussen de sterren in de verre ruimte. Hoewel ik specifieke interacties niet zal bederven, heeft voorkennis van de serie me geholpen om het meeste uit wat ik tegenkwam te halen. Het is de moeite waard om door je missiedoelen te lijden om elk climaxgevecht te bereiken, omdat ze allemaal anders zijn. Er was veel plezier aan het einde, dat de vierde muur doorbrak en me door de aftiteling deed glimlachen.
No More Heroes 3 is gestructureerd als een reeks tv-afleveringen, waarbij de begin- en eindcredits de hoofdpersonen presenteren in een stijl die doet denken aan anime uit de jaren 1980. De ontwikkelaars doen uitstekend werk door Travis' otaku-perspectief op de wereld over te brengen. De show begint met Travis die rondhangt met vrienden en praat over esoterische dingen zoals Takashi Miike's vele productietechnieken gedurende zijn carrière. Daarna kun je een gesprek aangaan met je pratende kat Jeanne, nieuwe outfits kopen en Travis' vaardigheden upgraden in de kelder.
De vereiste voor Designated Matches is een overblijfsel uit eerdere No More Heroes-games, en Travis moet hieraan voldoen voordat hij zich inlaat met een beoordeelde moordenaarsgevecht. Deze wisselen tussen locaties voor een gevecht tegen verschillende buitenaardse wezens en ruimtegevechten met enorme kosmische gevaren en mechs. De acties zijn snel en spannend, met veel tegenstanders die elk een eigen aanpak vereisen. Je hebt een klein maar voldoende arsenaal tot je beschikking. Afhankelijk van de situatie kan Travis, als een vijand verdoofd is, verschillende worstel-suplexes en worpen uitvoeren met zijn vertrouwde straal-katana.
Het goede leven | OneAngryGamer Eerlijke recensie
Bovendien heeft hij aan het begin van No More Heroes 3 Death-vaardigheden die de tijd vertragen, AOE-schade aanrichten en vijanden terug laten vliegen, wat hem de ideale ruimte geeft om mee te werken. Hoewel ik nooit geïntimideerd of slecht voorbereid was op de strijd, wenste ik elke keer dat ik de strijd aanging meer complexiteit en een prominenter gevoel van voldoening.
Travis moet de United Assassins Association een inschrijfgeld betalen om de wedstrijd te autoriseren nadat hij aan de criteria voor een Designated Match heeft voldaan. We hebben een angstaanjagende huurmoordenaar die de kost verdient door in de stad ondergeschikte taken uit te voeren, zoals grasmaaien of het strand bewaken tegen Kaiju-alligators. In tegenstelling tot gevechtsopdrachten zijn deze beroepen ook niet helemaal saai. Het kappen van het pand is een strategische taak waarbij u uw motor op peil moet houden, maar niet te hoog. Het heeft zijn gevoel voor humor, waardoor je een ham kunt zijn terwijl je aan de machine draait om je volgende snijroute uit te lijnen.
Hoewel het duidelijk is dat de gevechts- en taakcyclus een knipoog is naar de eerste hoofdstukken van de serie, wordt er veel te veel tijd besteed aan het zwerven tussen doelen in de saaie, levenloze open wereld. Er zijn geen fascinerende uitzichten of activiteiten in de wereld zelf; in plaats daarvan word je in elke aflevering naar de wijk Santa Destroy van Travis gestuurd. Het slagveld in Call of Battle is gebombardeerd en de graphics zijn gefilterd met een gruizige sepia-tint.
Ondanks zijn aantrekkelijkheid is het nog steeds een dorre woestenij vol vervelende, onzichtbare barrières. Verkenning wordt aangemoedigd door verborgen schatten, maar ik had weinig zin om door deze afschuwelijke woestenij te spitten om iets te vinden. De prestaties van de game in de open wereld lijden enorm, met framerates die dalen tot enkele cijfers, waardoor het onverenigbaar is met de meer stabiele gevechtsscènes.
Spacebase Startopia: OneAngryGamer Eerlijke recensie (PS4)
Terwijl Travis Touchdown's zoektocht om FU en zijn trawanten te vermoorden hem naar verschillende exotische locaties brengt, vordert het complot nooit. Het verhaal zet ideeën voor toekomstige series op; er is geen natuurlijke ontwikkeling van het karakter. Het grootste deel van de karakterontwikkeling vindt plaats op FU en hoe hij de verschillende leden van zijn team van ruimteveroveraars behandelt tijdens hun laatste diner voordat ze worden gestuurd om tegen Travis te vechten. Zelfs deze delen van het verhaal zijn kort en hebben weinig invloed op de bredere plot. Gedurende de 15 uur stond ik in de schoenen van Travis, en ik wenste dat er iets belangrijkers was gebeurd.
Met No More Heroes 3 ervoer ik korte, opwindende uitbarstingen van leuke baasgevechten, tussenfilmpjes en lange, deprimerende inzinkingen. Ik kwam in de verleiding om het na een paar bazen op te geven vanwege de verouderde esthetiek, maar ik ben blij dat ik het heb volgehouden. Er zijn veel leuke delen, en ik vind het leuk hoe onverschrokken het is als het gaat om raar of zinspelend. Als je een fan bent van Travis Touchdown, zul je deze nieuwe No More Heroes-aflevering leuk vinden. In ieder geval raad ik bezoekers ten zeerste aan zich vertrouwd te maken met de Garden of Insanity door eerdere berichten te lezen.
Laat een reactie achter