Het is eindelijk tot een hoogtepunt gekomen met de Spel Journo Pro's. Het besef van waar de gaminggemeenschap eigenlijk over gaat en het zelfbewustzijn dat nodig is om dat te begrijpen, is een van de voormalige leden van de ooit prestigieuze groep die bestond uit enkele van de topmanagers, redacteuren en schrijvers die binnen de games werkten duidelijk geworden. en media-entertainmentindustrie. Nou, een van hen heeft eindelijk erkend dat ze begrijpen waar #GamerGate over gaat en dat ze het begrijpen.

Uit e-mails uit 2013 bleek dat Michael Rougeau, de huidige game-editor voor Playboy – en voormalig schrijver voor Kotaku tot april van dit jaar – een onderwerp in de groep had geplaatst met de titel “Als we allemaal werkloos zullen worden in vijf jaar en je weet het, klap in je handen.”

Het onderwerp ging over de steeds kleiner wordende rol van de gamespers in het steeds veranderende landschap van media-entertainment en de mensen die ‘erdoor worden beïnvloed’.

Er kwamen enkele interessante reacties binnen, waaronder één van Destructoid eigenaar en mede-oprichter van Modern Method Yanier “Niero” Gonzalez. Je kunt zien wat hij plaatste in de onderstaande afbeelding.

Kyle Orland, de senior gaming-editor bij Ars Technica en de maker van de Game Journo Pros-groep, reageerde op “Niero” en anderen die suggereerden dat iedereen die zich in de groep registreerde zou deelnemen aan verplichte promotie van de sites die betrokken zijn bij de Game Journo Pros. In wezen zou het alles wat een huidige site publiceert of actuele zaken die van belang kunnen zijn voor de gemeenschap versterken.

Ik heb contact opgenomen met een aantal leden van de Spel Journo Pro's met betrekking tot de inhoud van die discussie, vooral met betrekking tot verplichte promotie en ‘vakbondsvorming’ achter de schermen van concurrerende websites. Vanaf 20 juli 2015 legde Orland een volledige verklaring af over de kwestie, waarin hij de bedoeling van de groep verduidelijkte en hoe hij erover dacht dat deze werd gebruikt voor ‘verplichte’ promotie, waarbij hij verklaarde…

“Ik denk dat journalisten zich vrij moeten voelen om het kwaliteitswerk van collega’s, concurrenten of wie ze maar willen te promoten via hun socialemediakanalen, hoe ze maar willen. Zoals ik al zei in de thread waarnaar je verwijst, vond ik echter niet dat het gebruik van zo'n achterbakse, intra-promotionele hashtag een vereiste of centraal onderdeel van een groep als GJP zou moeten zijn. Dat is niet waar de groep voor staat, en dat is het ook nooit geweest.

 

“Zoals ik bijna een jaar geleden op Ars Technica schreef: ‘Leden doen vaak suggesties over wat zij denken dat er moet worden gedaan met betrekking tot een of andere kwestie, maar deze worden terecht opgevat als kant-en-klare meningen die in overweging moeten worden genomen of genegeerd. geen marsorders van een of andere grote kliek. De groep bestaat uit eigenzinnige mensen die strijden om dezelfde primeurs en dezelfde lezersoogbollen – niet mensen die gewoonlijk geneigd zijn geheime informatie te delen of hun eigen onafhankelijkheid te ondermijnen.' (Ars Technica-link)

 

“Ik wil er ook op wijzen dat de suggestie van Yanier binnen de GJP snel lijkt te zijn uitgestorven, zelfs als een totaal optioneel idee. De voorgestelde hashtag “#GameJournosUnite” lijkt tot nu toe in totaal twee keer in de geschiedenis te zijn gebruikt, door één persoon: https://twitter.com/search?q=GameJournosUnite&src=typd&vertical=default"

Het is waar dat alleen Eric Eckstein van Esquire de hashtag lijkt te hebben gebruikt, zoals aangegeven in de link hierboven en dit back-uparchief. De twee keer dat het werd gebruikt, waren om Kotaku- en Rock, Paper, Shotgun-inhoud te promoten.

Sommige gamers waren bang dat het samenbrengen van grote concurrerende websites in één enkele lijst hen vatbaar maakte voor groepsdenken. Dit werd herhaald door voormalig GJP-lid Ryan Smith van de A/V Club, die schreef in een medium stuk waarin de effecten en invloed van groepsdenken worden beschreven.

Ik nam contact op met Yanier “Niero” Gonzalez, die oorspronkelijk smachtte naar de “vakbondsorganisatie” van gamingjournalisten binnen de Game Journo Pros. Nadat hij niet langer deel uitmaakte van de Game Journo Pros-groep, gaf "Niero" de volgende verklaring over de kwestie af, waarbij hij zei ...

“Haha, wauw. Als iemand mij vandaag zou vragen om lid te worden van een gamingbond, zou ik hem waarschijnlijk in het gezicht uitlachen en zo snel mogelijk in de tegenovergestelde richting sprinten. Het is geen wonder dat ik uit die groep werd gezet. wat een idioot.

 

“Ten eerste kom ik uit een andere tijd. in mijn gedachten moeten bloggers bij bloggers blijven omdat wij het waren versus de oude media. Gamingfans keken altijd met respect naar blogs omdat ze het vertelden zoals het was. Kinderen die zijn opgegroeid met blogs die altijd al bestonden, willen dat iets anders de blogger vervangt, en dat bloggers die met elkaar praten niet te vertrouwen zijn. We gaven de man van de oude tijdschriften een rotzooi en trokken elk woord in twijfel dat ze tien jaar geleden schreven. Het is hetzelfde en ik ga niet met onze nieuwe lezers vechten. Ze zouden achterdochtig moeten zijn, waarom in vredesnaam niet? We waren. Dus ik ging met de tijd mee. Ik begrijp het gamergate-gedoe."

Dat laatste segment is als het luiden van de gong die de verhalende muur doet barsten; de leugens brokkelen af.

Tijdens het eerste begin van de hashtag was er veel misleiding en woede van de media tegen consumenten – consumenten, zou ik kunnen toevoegen, die zich buitengesloten voelden van een industrie die zij met hart, ziel, toewijding en dollars ondersteunen.

Niettemin hebben de gamesmedia en de reguliere media de afgelopen elf maanden tot nu toe een oorlog gevoerd tegen de consumenten van de game-industrie. Het werd zelfs zo erg dat de Australian Broadcasting Corporation voorzag valse informatie aan een onderzoekscommissie, en de programmadirecteur van de CBC stond achter lasterlijke opmerkingen over de oorsprong van de hashtag het sturen van verkrachtings- en doodsbedreigingen naar vrouwen.

“Niero” ziet echter de veranderende tijden en hoe gamers gewoon willen weten wat er achter de schermen gebeurt, door te zeggen…

“Dus ja, vakbonden zouden een heel stom idee zijn en een snelle manier om jezelf eruit te laten zien als een dinosaurus die rijp is voor uitsterven.

 

“Wat ik zie [is] dat de nieuwe gamingmediaconsument echt wil, is openheid en een platte organisatie waar ze een stoel kunnen pakken en net zo luid kunnen zijn als jij. Elke gaminggroep die lid is van een vakbond en niet superopen is, vraagt ​​alleen maar om problemen. Zo kwamen we in eerste instantie in de problemen. We begrepen het niet en het verbaasde ons verdomd dat wij de nieuwe, oude en wantrouwende media waren. Maar ik doe dit al tien jaar, dus ik ben er zeker van dat dat zo is. Hoe tijd vliegt.

 

“In de nieuwe sociale realiteit kun je geen gaming-unie van schrijvers hebben. Dat is een snelle manier om lezers je werk te laten wantrouwen, ongeacht wat je beste bedoelingen zijn.

Er werden ook aanvullende verklaringen afgelegd over discussies over YouTube en online gaming-mediasites die de juiste informatie verstrekken over belangenconflicten en betaalde aanbevelingen. Vanwege de lengte van de gesprekken en e-mails zullen deze specifieke uitspraken echter worden gepubliceerd in een tweede artikel over dit onderwerp.

[De voortzetting van het onderwerp dat in dit artikel wordt besproken kan hier worden bekeken]

[Disclosure: Ik was lid van de e-mailgroep van Game Journo Pros]

(Main afbeelding met dank aan modern Method)