[Disclosure: Een overzicht code was voorzien voor de inhoud van dit artikel]

Hoewel ik altijd vermoedde (en nu weet ik het) dat andere versies van het spel technisch superieur zouden kunnen zijn, heb ik gewacht op RIJMEN om op de Nintendo Switch te landen voordat je hem uitprobeert. Ik weet niet waarom, maar iets aan de zacht vormgegeven graphics en de ingetogen, natuurlijke schoonheid gaf me het gevoel dat het een natuurlijke stalgenoot was voor Zelda: Breath of the Wild, dat onder alle omstandigheden een vreugdevol plezier is gebleken – in de trein, in de bar en zeker thuis.

RIJMEN heeft zeker een aantal adembenemende locaties die overeenkomen met de pure visuele aantrekkingskracht van bijna alles BOTW, maar het heeft ook een unieke visuele stijl die artistiek, aantrekkelijk en allesomvattend is. Terwijl ik in de openingsscène naar de top van de hoogste klif klom en ronddraaide om naar de zeelijn onder mij te kijken die zich in de verte uitstrekte, had ik een zeldzaam gevoel van duizeligheid. Net als bij BOTW, Ik voelde dat wat ik erin kon zien RIJMEN, ik zou op bezoek kunnen komen. Het wordt immers al snel duidelijk dat dit een spel is over ontdekken, verwonderen en af ​​en toe de grenzen van je comfortzone verleggen.

Aangespoeld aan de kust en helemaal alleen, spelen we als een jonge jongen die aan zijn lot is overgelaten. Er is als zodanig geen directe strijd, hoewel er gedurende de vijf primaire ruimtes van de game zeker enkele bedreigingen zijn. In plaats daarvan komt de uitdaging voort uit enorme omgevingspuzzels die met elkaar en met de wereld zelf in elkaar grijpen, waardoor de speler op voortreffelijke wijze door niveaus wordt geleid die enorm groot aanvoelen en heel veel backtracking met zich meebrengen, maar de jongen bijna nooit vragen om twee keer hetzelfde pad te volgen.

Deze puzzel- en verkenningselementen beginnen relatief eenvoudig, met visuele aanwijzingen (en een echte gids in de vorm van een kwieke vos) om je op weg te helpen. Activeer een aantal totems, die elk op een andere manier toegankelijk moeten zijn, of het nu gaat om klimmen of om een ​​hongerig varken af ​​te leiden dat op de wacht staat. Vervolgens is het tijd om te leren hoe de jongen kan omgaan met bepaalde objecten in de wereld en een inleiding tot getimede puzzels. Niet zo heel veel verder zul je verschillende kleinere puzzels voltooien om een ​​grotere op te lossen die uiteindelijk de puzzel zelf ontgrendelt.

Te midden van dit alles zie ik niet in hoe je je ooit zou kunnen vervelen RIJMEN. Er zijn onderweg heel veel verzamelobjecten, waarvan er vele verborgen zijn in grotten of zijkamers, steile rotswanden of in heilige bosjes. Anderen zijn op ingenieuze wijze verborgen rond hoeken, precies op de gebaande paden, vooral wanneer de game spelers bijvoorbeeld vraagt ​​om achteruit terug te keren van een opgelost deel van de puzzel naar de hoofdhub. Dit besef (en de algemene waarschijnlijkheid) van het vinden van verzamelobjecten stimuleerde en beloonde mij voor het verkennen, dus ik genoot er des te meer van.

. RIJMEN eindigt, gebeurt dit op een manier die ik niet had verwacht. Dit is een spel waarin je de hele wereld ziet verschuiven en veranderen als er aan hendels wordt getrokken en totems worden geactiveerd, maar uiteindelijk gaat het om iets veel subtielers dan dat. Voor al de majesteit van de steile kliffen, oogverblindende witte torens en de tempels die zich uit de aarde vouwen, RIJMEN heeft een boodschap die zo dicht mogelijk bij huis ligt en het is een mooie en aangrijpende boodschap die een behoorlijke kans heeft om zelfs bij de droogste ogen een traan te trekken.

Nu, terwijl het spel bezig is RIJMEN is fantastisch, de Nintendo Switch-versie (houd er rekening mee dat een groot deel van mijn speeltijd een pre-releaseversie is) is ongelooflijk slecht geoptimaliseerd voor het minder krachtige draagbare systeem. Wanneer het spel in het dock is geplaatst, is het zeker op zijn best, met een opmerkelijke toename in resolutie ten opzichte van de handheld-modus, waarvan ik eerlijk gezegd verbaasd zou zijn als ik zou horen dat de oorspronkelijke 720p van de Switch wordt bereikt. Hoe je het ook speelt, pannen en zoomen resulteert in een aanzienlijke uitval van de framesnelheid.

De resolutie is een probleem wanneer deze is ontkoppeld. Het landschap is vaak acceptabel vanwege de afstand, maar wat de jongen betreft, was ik geschokt toen ik te allen tijde de aanwezigheid van een ongelooflijk grillige omtrek zag. Dit is nooit aanwezig bij het spelen in dock, dus ik geloof dat dit het resultaat is van een bewuste beslissing om de game speelbaar te maken als handheld-titel. Wat betreft hoe het speelt als het in de handen wordt gehouden, zijn er geen specifieke problemen. Het is een eenvoudig spel om te besturen en het gebrek aan echte gevechten maakt het relatief ontspannen om mee te werken.

Van alle beschikbare versies betwijfel ik ten zeerste of de Switch-versie van RIJMEN is momenteel de beste optie voor iemand die er nog niet in is gedoken. Ik voelde me aangetrokken tot de mogelijkheid om waar dan ook te spelen, maar de realiteit is dat de ervaring op dit moment ver onder de norm ligt waardoor ik me volkomen op mijn gemak voel. Het is nog steeds hetzelfde uitzonderlijke spel dat het volgens mij altijd is geweest, maar het is nu gewoon een beetje kapot. Als de Switch-versie iets voor jou is, raad ik je aan om af te wachten of er een patch komt, dus om die reden ga ik er een score aan geven: