[Disclosure: Er is een recensie-exemplaar verstrekt voor de inhoud van dit artikel]
Het lijkt ontzettend lang geleden dat we een Advance Wars titel en in werkelijkheid zien we er misschien nooit meer een. De serie zag voor het laatst het levenslicht met de release van 2008 Advance Wars: Days of Ruin en er lijken geen plannen te zijn om er nog een uit te brengen. Dankbaar, Klein metaal (dat in december werd uitgebracht) is hier om het gat op te vullen, maar is het goed? Dat zoeken we uit.
het roepen Klein metaal een regelrechte kloon van Advance Wars zou een beetje oneerlijk zijn, omdat het een paar nieuwe functies met zich meebrengt, maar er bestaat geen twijfel over dat de links hier zijn. De spelstructuur bevat zowel een campagnemodus als een reeks schermutselingskaarten die solo kunnen worden gespeeld, evenals een multiplayermodus die sinds de release een groot deel van de tijd heeft doorgebracht als een niet-functionele TBA-functie (althans op de Nintendo Switch). , wat de versie is die ik heb getest.)
De campagnemodus heeft een redelijk interessante verhaallijn die wordt geleverd via charmante karakters en stapels tekst, die gelukkig vrij snel kunnen worden overgeslagen. Ik heb genoten van sommige secties als ik in de stemming was, maar zoals vaak het geval is met Japanse games waarin jeugdige helden in een soort conflict terechtkomen, is er behoorlijk wat filosofische uiteenzetting die tussen missies door kan slepen.
Wanneer campagnemissies daadwerkelijk van start gaan, of wanneer voor een schermutselingsmissie wordt gekozen, komen de echte sterke punten van Klein metaal beginnen zich te laten zien. Net als het spel dat het probeert te repliceren, Klein metaal is een top-down (zij het onder een kleine hoek) turn-based strategiespel dat gevechten op bataljonsniveau weergeeft op kleine, dicht opeengepakte kaarten met elementen van het bouwen van basissen en traditionele gameplay van papier, steen, schaar.
Visueel is het zeer aantrekkelijk. Elke eenheid is mooi geanimeerd met cartoonachtige flair, terwijl de kaarten zelf krachtig, helder en kleurrijk zijn, met slechts een paar terrein- of gebouwkenmerken die op het eerste gezicht moeilijk te identificeren zijn. Wat belangrijker is, is de diepgang van de strategische gameplay als resultaat van wegen, grasland, bos- en bergtegels, wat echt een behoorlijke focus dwingt op de beste manier om elk scenario aan te pakken.
De meeste kaarten hebben bijvoorbeeld een soort cirkelvormige of kronkelende route er doorheen die waarschijnlijk de belangrijkste focus van de strijd zal worden, waarbij tanks, artillerie en andere voertuigen gedwongen worden op (of nabij) de weg te blijven vanwege hun bewegingsbeperkingen. Ondertussen zal de slimme commandant echter meer mobiele eenheden zoals infanterie gebruiken om directere routes door bossen en over heuvels te onderzoeken. Een oorlogsmistsysteem zorgt ervoor dat dergelijke vooruitgang praktisch kan zijn, terwijl een aantal verschillende radarvoertuigen deze tegengaan.
Dat zei ik eerder Klein metaal doet een aantal dingen anders Advance Wars en dat klopt. De eerste is de mix van eenheden, die in eerste instantie de oorspronkelijke selectie lijken te weerspiegelen Advance Wars, maar breidt zich al snel uit met nog een flink aantal, elk met een meer uitgesproken specialiteit. Dit maakt tactieken zoals het spammen van een enkel type tank veel minder haalbaar dan waarin deze zich bevond Advance Wars, wat iets wil zeggen, aangezien het nooit een ijzersterke tactiek is geweest.
Het andere belangrijke verschil is dat aanvallende eenheden nog steeds eerst schieten (in de meeste situaties). Klein metaal omvat een teammanoeuvre die twee bevriende eenheden in staat stelt een aangrenzende vijand aan te vallen, die (ervan uitgaande dat deze overleeft) alleen in staat zal zijn terug te schieten op de tweede eenheid die erop vuurt. Deze aanpak stelt een zwakkere eenheid in staat vuurkracht te combineren met een sterkere eenheid zonder angst voor terugvuur, ten koste van het feit dat ze zich slechts op één vijand kunnen richten. Het is een leuke functie als je een situatie kunt creëren waarin je een numeriek voordeel hebt.
Uiteindelijk zorgen de geweldige looks, de langdurige campagne en de talloze schermutselingsmissies ervoor Klein metaal een hele leuke toevoeging aan de Switch-catalogus met games, vooral gezien het feit dat er momenteel geen Advance Wars spellen in de pijplijn. Wat het mist aan de regelrechte charme van de serie die het imiteert, wordt gecompenseerd door een grotere keuze aan eenheden en een eigen visuele flair, die verder wordt ondersteund door sterke, strategische gameplay.
