. Ik bedankte Kaliban voor de kennismaking met mij Crying Suns in maart heb ik misschien wat scepsis geuit over het feit dat Alt Shift beloofde een release eind 2018/begin 2019 – bètaversie en zo – terwijl het destijds alleen maar op een vroeg concept leek.

De studio uit Montpellier, die mij voor de gek hield, heeft de tussenliggende maanden gebruikt om een Kickstarter campagne die al minder dan een week oud is en bijna voor de helft gefinancierd is.

http://kck.st/2tC3rm0

Ik ben onder de indruk, vooral door de nuances van de gameplay-mechanica, en zozeer zelfs dat ik niet mijn gebruikelijke zang-en-dans ga doen over hoe cool de 2D-3D-kunst of de Retrowave is. Het is niet ongebruikelijk dat studio's ter wille van de publiciteit mooie trefwoorden aan hun projecten koppelen, en terecht. Alt Shift' is aan het hameren macro-beheer.

Eigenlijk wil het niet alleen dat je je zorgen maakt over waar je heen moet of welke kleur raket je moet afvuren, maar dat je de letterlijke schoenen vult van een zeer belaste admiraal die de toekomst van een ras op zijn hoofd heeft, een hi-tech slagschip, een Melkweg om te verkennen, klusjes om uit te voeren en niet zo heel lang om het allemaal te doen.

Dus onderweg naar Crying Suns veel Palpatine-achtige bazen gooien het je een volledig uitgewerkt Space Exploration-systeem naar je toe; grillen en willekeurige bewegingen zullen niet veel goeds voorspellen als admiraal Idaho slechts een beperkte hoeveelheid valuta tot zijn beschikking heeft, genaamd Scrap, Fuel Neo-N en Commandos.

Alsof elke beweging van je schip, die 1 radioactieve blauwe Neo-N-eenheid kost, nog niet genoeg problemen is, wordt Scrap regelmatig aangevallen door piraten, terwijl de Commando's je enige middel zijn om grondstoffen te verzamelen via planetaire verkenningssegmenten op de grond.

Daartoe biedt een intuïtieve kaart tijd voor advies voordat je naar een sterrenhoop gaat om de planeten te verkennen op zoek naar rekruten/hulpbronnen, een van de 300 gescripte vertakkingsevenementen, winkels om in te ruilen of vijanden om mee aan de slag te gaan.

Ik ben het meest geïntrigeerd door de planetaire expedities; hoe je kunt kiezen uit een groot aantal getalenteerde helden om een ​​bekwame bemanning te leiden, en vervolgens niet met hen kunt communiceren totdat ze in staat zijn een veilige communicatielijn op de grond tot stand te brengen.

Wanneer en als ze weer contact opnemen, zullen er keuzes moeten zijn tussen het uitvaardigen van slimme opmars-/terugtrekkingsbevelen en het eventueel zelfs aan hun lot overlaten. Ja, de huurlingen zijn bereid om als menselijk schild voor hun kapiteins te spelen, maar als ze allemaal omkomen, keert je meest capabele held misschien nooit meer terug.

In de leegte zijn de zaken net zo tactisch, waar gevechten met andere slagschepen een gok zijn tussen het kiezen van de juiste squadrons, wapens en helden om de rompmeter van de vijand leeg te maken. Schade aan je eenheden is niet echt je grootste probleem als je schip kan worden doorbroken, in brand kan vliegen of zo erg kan vallen dat admiraal Idaho verbijsterd raakt en jij niet meer in staat bent redelijke beslissingen te nemen.

Ik geef toe dat het op papier misschien allemaal erg overweldigend lijkt, ongeacht de omstandigheden Focus punt systeem waarmee u kunt multitasken/prioriteit kunt geven aan acties, of de Tactische pauze waarmee u in realtime kunt pauzeren om de strategie te herzien.

Dat is de reden waarom elke keer dat admiraal Idaho in het spel definitief sterft, hij door Kaliban wordt teruggekloond samen met zijn bemanning, vlootblauwdrukken, upgrades en andere informatie. overgenomen van eerdere reizen, zodat u uw volgende reis beter kunt afstemmen.

Huilende zonnen De overkoepelende verhaallijn is, als je je dat herinnert, die van een gekloonde admiraal die door de laatste manifestatie van een zeer bewuste AI de taak heeft de mensheid van uitsterven te redden. En het wil dat jouw geld de ruim 300 pagina's met achtergrondelementen des te gekker maakt; probeer het eerste hoofdstuk hier  of bladwijzer aan Stoom voor later.