. Caves of Qud noemt zichzelf een dichtheid op neutronensterniveau. Ik verzeker u dat het compromisloos ernstig is. Een schijnbaar decennium in de maak, een drietal jaren in Early Access, nog steeds in een zeer actieve ontwikkeling, en ik heb het gevoel dat ik misschien meer Qud heb afgebeten dan ik kan kauwen door te proberen de reikwijdte ervan te verwerken zonder te spelen.

Ik zal het toch proberen. De game volgt de huidige roguelike-golf, maar het is ook een science-fantasy-RPG, anders dan alles waar je de laatste tijd aan bent blootgesteld; Simpel gezegd, je speelt mutanten die in een retro-futuristische wereld zijn gegoten met als doel een duizend jaar oude geschiedenis in je eigen tempo te ontvouwen.

Niet zo eenvoudig gezegd: er is een enorm handgeschreven verhaal in geweven diep gesimuleerde fysieke, sociale en historische structuren van de samenleving. Als dat geen enkele zin heeft, betwijfel ik of de trailer dat wel zal doen.

Maar wat ze doet, althans de stem in de trailer, verwoordt een fractie van de absurditeiten die je tijdens je escapades zult tegenkomen. Spelers lijken te beginnen met een karaktermaker waarmee je de jouwe kunt samenstellen met een van de 100 vreemde mutaties, kasten, kits in de trant van viervoudige hoofden, robotvleugels, tankvoeten en paranormale vermogens, om er maar een paar te noemen.

Als je eenmaal je deel van het plezier hier hebt gehad, word je uitgenodigd in een procedureel gegenereerde wereld, '1 miljoen kaarten groot', te beginnen met de stad Joppa en zijn handgemaakte assortiment speurtochten, culturen en NPC's die denken vreemden te begroeten met een Leef en drink! ik verscheep.

Dan komt de centrale verhaallijn van een oude bewuste beer die Qud wil herstellen naar zijn verloren technologische bekwaamheid, maar je wordt al snel afgeleid door de enorme omvang van procedureel gegenereerde monsters, facties, side-quests, ziekten, artefacten en geschiedenisboeken die alles bij elkaar houden. een overlevering die momenteel wordt geschat op 50-100 uur aan gameplay.

Tussen het lezen in de game door, het kletsen met NPC's/vijanden/spraakzame planten die beweren te zijn gesimuleerd op gelijke voet met de speler, het handelen, knutselen, het nemen van beslissingen en wat al niet, zul je veel doodgaan. Maar ik betwijfel of je het zou merken met de enorme hoeveelheid interacties die mogelijk zouden zijn.

Ik bedoel, in staat zijn om deuren in spinnen te veranderen waarin je eieren kunt leggen, obstakels van je pad kunt laten smelten en klonen van jezelf kunt voeren? Wat?

Grotten van Qud heeft was al in Early Access Stoom, GOG, Jeuk en Nederig, waarbij Freehold Games er al die jaren religieus aan sleutelde. Het hoofdverhaal moet nog worden afgerond, de gebruikersinterface gepolijst, bugs aangetast en nieuwe inhoud toegevoegd voordat deze volledig gereed is voor release.

Ook omdat de makers waarschijnlijk niet alle mogelijke variaties van Qud in dit leven zullen uitspelen – en het feit dat het als buitengewoon moeilijk wordt aangeprezen – gedetailleerde tutorials, documentatie en toegankelijkheidsverbeteringen komen eraan. Ja, ik neem deze alsjeblieft.