De poging van Netflix om samen te werken met Japanse anime is iets dat we door de jaren heen langzaam hebben zien opduiken met hun verschillende aanpassingen, heruitgaven, originelen en meest recentelijk hun partnerschappen met Japanse productiestudio's. Hun nieuwste poging is een samenwerking met Production IG en Sola Digital Arts tot stand te brengen Ghost In The Shell: Stand Alone Complex 2045 naar de streamingschermen, en oh boy, de eerste volledige trailer is een hete puinhoop.

Eerst en vooral is de muziek voor de trailer afschuwelijk. Het themalied is gezongen door Millennium Parade en heet “Fly With Me”. Het nummer is speciaal gemaakt voor Ghost In The Shell: Stand Langs Complex 2045, Volgens King Gnu.

De muziek klinkt echter verschrikkelijk, en de meeste mensen in het commentaargedeelte leken het daarmee eens te zijn. Je kunt het zelf beluisteren in de onderstaande trailer.

De muziek in combinatie met de vreselijke 3DCG zorgde voor een algehele onverwelkomende ervaring, waarbij meer dan 67% van de stemmen van de meeste YouTubers neerwaartse stemmen waren.

Het is dus niet zo dat het alleen mijn mening is dat de trailer waardeloos is, het is de mening van de meerderheid.

Maar wat maakt het precies zo erg? Het belangrijkste probleem is dat de esthetiek helemaal verkeerd is. De karakterontwerpen zijn te kinderachtig. Het lijkt wel een Disney Plus-show.

Ghost in the Shell had vroeger een veel harder randje aan zijn kunststijl, passend bij de hardcore sci-fi-thema's.

Deze keer ziet alles er helder en gloeiend uit. De kaarten voor de spiegelende hooglichten aan de randen gloeien te veel, wat het personage die vreselijke plastic uitstraling geeft die gepaard gaat met veel 3DCG-werk. Er zijn ook te veel gradiëntlagen voor de schaduwen – het is te vloeiend. Ze hadden een hoger contrast nodig tussen de dynamische schaduwlagen, zodat de lichtere delen echt licht zijn en de donkere delen echt donker om het uiterlijk van de oude anime na te bootsen.

Als je niet weet waar ik het over heb, bekijk dan het onderstaande fragment uit de beroemde openingsscène van de film uit 1995.

Merk op dat het hele kleurenpalet in wezen bestaat uit varianten van gunmetal tegen sangria-achtergronden.

Dit geeft de hele scène die koude, harde, futuristische uitstraling. Het is geweldig om de sfeer van cyberpunk te bepalen zonder dat iemand te horen krijgt dat het cyberpunk is.

De 3DCG-abortus van Netflix is ​​allesbehalve cyberpunk.

Als je niet werd verteld dat het zo moest zijn Ghost in the Shell je zou het waarschijnlijk nooit zelf hebben bedacht totdat je een glimp opving van de Tachikoma, die meer op een Pokemon-mech lijkt dan op de angstaanjagende droid van Shirow Masamune.

En laat me niet eens beginnen over de hoogdravende en totaal ongeïnspireerde animaties en het gebrek aan gevaar bij de actiescènes. Het lijkt op een flauwe TV-PG-onzin.

Maar wat dan ook, ik zou de hele dag kunnen doorgaan over wat er mis is met de trailer, de kunststijl, de karakterontwerpen, de achtergronden, de belichting, de shaders en het camerawerk, maar het is toch allemaal betwistbaar.

Je kunt kijken naar de gruwel van Netflix Asia die in april op de streamingdienst verschijnt.