Een recent artikel met de titel “De game-ontwikkelaars die ook heksen zijn” werd gepubliceerd op Kotaku Maart 9th, 2017 door Chris Priesterman. Het artikel bevat een reeks korte fragmenten waarin hekserij wordt besproken en de ontwikkelaars die zich als heksen identificeren. Het artikel maakt echter geen melding van het feit dat er financiële banden bestaan ​​tussen Chris Priestman en zijn vriend Aevee Bee.

Kotaku in Action-gebruiker SixtyFours gaf een kort overzicht van de situatie en legde uit dat het stuk van Priestman een game van ontwikkelaar Aevee Bee betreft. Op hun Patreon pagina Er wordt opgemerkt dat Aevee Bee "Mammon Machine: Zeal" aan het creëren is. Archief van Chris Priestman's Patreon pagina laten zien dat hij het Mammon Machine-project financieel steunt. Een apart archief op de Naar Wayback Machine blijkt specifiek dat Priestman financiële banden heeft met Aevee Bee.

Normaal gesproken hebben dit soort ethische schendingen de neiging buiten de boot te vallen, maar in dit specifieke geval wees SixtyFours op een eerdere regel die was opgesteld door Kotaku's hoofdredacteur, Stephen Totilo, waar hij expliciet vermeldde dat dit soort verbanden vermeld moeten worden. of openbaar gemaakt. Om te citeren uit Totilo's gewijzigde stuk over Kotaku's benadering van rapportage – van Augustus 26th, 2014 – hij zegt…

“Wij zijn het eens over de noodzaak om ervoor te zorgen dat, wanneer er een persoonlijke band bestaat tussen een schrijver en een ontwikkelaar, dit wordt vermeld.

 

“Na enige discussie, zoals hier opgemerkt, zullen we een kleine uitzondering maken en toestaan ​​dat een schrijver betaalt voor een Patreon of een andere crowdfundingdienst in het uiterst onwaarschijnlijke scenario waarin dit de enige manier is om toegang te krijgen tot een game waarin we geïnteresseerd zijn voor dekking”

Priestmans berichtgeving over het spel van Aevee Bee is niet openbaar gemaakt, en zonder de post op Kotaku in Action zou deze tekortkoming in de praktijk van ethische journalistiek onopgemerkt zijn gebleven.

Sommige mensen hebben het gevoel dat het niet uitmaakt of een journalist een ontwerper betaalt en zijn spel promoot zonder dat dit openbaar wordt gemaakt, maar anderen hebben het gevoel dat er misbruik wordt gemaakt van een uitzendpositie om een ​​vriend te helpen, en op zijn minst zou het grote publiek dat moeten doen. op de hoogte zijn van zulke zaken. Openbaarmaking is een moeilijk onderwerp geweest om af te dwingen op gamesmedia, en pogingen om een ​​betere ethiek in de mediajournalistiek aan te moedigen hebben ertoe geleid dat de media een digitale woedeaanval kregen en zeiden dat “gamers zijn dood”.

Ik heb contact opgenomen met Priestman voor commentaar en zal het artikel bijwerken als hij besluit te reageren.